ความเคลื่อนไหวของฉัน

อ้าว..ถ้าไม่นึกว่าเอาหูของเสือมาทำแกงจืดได้ จะมีคนเปิดเข้ามาอ่านเหรอ ท่านพี่..ก็แอบตั้งชื่อให้เผลอคลิ๊ก ก่อนจะร้องว่า อ๋อ...กันนิดส์นึงนะ

เป็นลูกค้าประจำตอนเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ ตอนนั้นลูกสาวเจ้าของยังเป็นนักเรียนอยู่อยู่เลย ไปทีไรเจอลุกเขาช่วยขายช่วยเสริฟทุกที ตอนนี้ไม่ค่อยได้ไปแล้วค่ะ แต่เวลาใครเดินทางมาจากแดนไกล ก็ยังพาไปอุดหนุนอยู่เรื่อยๆ นะคะ

นั่นสินะคะ ลืมไปแล้วว่าลาป่วยครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ วันหยุดที่มี ปีละ 20 วัน ก็ไม่เคยได้ใช้ถึงครึ่งสักปี..จำได้ว่า เคยมีข้าราชการรุ่นพี่สั่งสอนไว้ว่า ไม่จำเป็นอย่าลากิจ ให้ลาป่วยแทน เพราะเดี๋ยวตอนคำนวณเงินบำเหน็จบำนาญ จะได้ไม่เยอะ..เราก็งงอยู่จนบัดนี้ ว่ามันจะต่างกันขนาดนั้นเชียวเหรอ..โชคดีที่เป็นเพียงพนักงานมหาวิทยาลัยตัวเล็กๆ ก็เลยไม่ค่อยสนใจว่าจะลาแบบไหน ป่วยก็ลาป่วย ติดกิจธุระจำเป็นก็ลากิจ อยากไปเที่ยวก็ลาพักผ่อน..ง่ายกว่าเยอะเลย จริงไหมคะอาจารย์ ^_^

เพิ่งเข้ามาเป็นน้องใหม่ในวงการ HR ค่ะ อยากให้มีเวทีแลกเปลี่ยนเรือง HR กันมากกว่านี้ เพราะช่วงนี้ น่าจะเป็นช่วงที่ต้องเตรียมพร้อมกับปี 58 ปีที่ท้าทายสุดๆ สำหรับคน ม.อ. ทั้งออกนอกระบบ ทั้ง AEC และประเมินภายนอกรอบสี่ ...

เก่งจังค่ะ

เห็นคนมีฝีมือแนวนี้หลายคนในวง share แล้วเกิดความรู้สึกว่าน่าจะมี share meet and drink

บรรยากาศในสวนเล็กๆ มีกาแฟสด(พี่ใหญ่) โต๊ะพับ กับเสื่อ สมาชิกและครอบครัว มาเรียนรู้ ลองทำ แลกเปลี่ยน เรื่องความสุขรอบตัวแบบนี้บ้าง น่าจะดีนะคะ ^_^