ความเคลื่อนไหวของฉัน

อยู่ให้ง่าย เมื่อตายยาก ลำบากต้องอดทนค่ะ ท่านจันทร์บอกไว้

เป็นการเรียนที่ถอดรหัส จากรูป เป็นนาม แล้วนำลงมือทำ ช่วยให้ทุกคนมีพื้นที่สำหรับการได้แสดงบทบาททั้งเป็นครูและผู้เรียน

ด้วยความอดทน อ่อนน้อมถ่อมตน ฉลาดหลักแหลมตามวุฒิภาวะภูมิธรรมและประสบการณ์ ร่วมวิเคราะห์ วิพากษ์เมื่อมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน ก็บานทั้งดอกเข็มและดอกมะเขือ คงเป็นความเข้าใจที่เกิดขึ้นนะคะ

ขอบคุณบทเรียนที่ถ่ายทอดค่ะ

ยุวชนต้องการต้นแบบ ที่เป็นแรงบันดาลใจ ในทางที่ควรเอาอย่างเพื่อความอยู่รอดในอนาคต

เป็นประเด็นที่น่าสนใจว่าเขาเหล่านี้ ต้องการอะไรจากระบบการจัดการศึกษา

หากเราจะสร้างโอกาสให่เขาเหล่านั้น ได้แสดงจินตนาการหรือฝันที่เขาต้องการเป็น ต้องการทำ

ผู้จัดการศึกษาจะช่วยเขาได้อย่างไรตามที่เขาเสนอความต้องการ โดยให้เขาร่วม เสนอในการออกแบบการเรียน

ผู้สอนคงต้องปรับบทบาท จากผู้ให้ข้อมูลความรู้ เป็นผู้ที่รับฟังความรู้ความคิดที่เขามี แล้วร่วมตรวจสอบให้ไปในทางทีถูกต้อง

ตามครรลองครองธรรม

น่าจะเป็นการปรับเปลี่ยนอีกมิติหนึ่ง สำคัญที่เราจะยอมผ่อนถ่ายความเป็นไท ของการจัดการศึกษาให้เขาได้หรือไม่

ผู้เรียนได้ศึกษาฝึกฝนในสิ่งที่เขาสนใจพัฒนา หาใช่ช่วยสานฝันที่เป็นผลงานของผู้สอนให้สำเร็จ

"ปลูกด้วยรัก ช่วยถักฝัน" ยอมรับในความเป็นอัตลักษณ์ของกันและกันแบ่งปันเกือกูล เจอจุนกันเท่าที่ทำได้ในความป็นจริงของแต่ละคน

เพื่อความเป็นสถาบันสร้างสุข

เกิดแล้วในใจของทุกคน อยู่ที่การแสดงออกให้สื่อถึงกัน

สิ่งนี้ถือเป็นมาตราฐานหนึ่งของการจัดการศึกษาในยุคสมัยแห่งการเปลี่ยนแปลงต่อไปได้หรือไม่

สำคัญที่การออกแบบร่วมกัน แล้วทำไปด้วยกัน เรียนรู้ร่วมกันไปอย่าง สงบสุขและเบิกบาน

ขอบคุณสำหรับประเด็นให้ได้ลองฝึกสมองค่ะ

ที่สำคัญคือการลองทำแล้วเรียนรู้ไป......

จบแบบฝึกหัดบทนี้

ด้วยความขอบคุณ

"ความโง่เขลา ที่คงต้องปรับเปลี่ยน "

เราสอนให้คน มีความสุข จากความสะดวก สะอาด สบาย ได้รับการตอบสนองที่รวดเร็วทันใจ ที่ไม่ต้องลงมือทำด้วยตนเอง

บทเรียนนี้สอนให้รู้ว่า ต้องพัฒนาปัญญามาแก้ ที่เป็นภาวนามยปัญญา

เชื่อเช่นนี้

ยาดมเอง

ทุกระบบกำลังปรับตัว การลงทุนเพื่อการศึกษาขณะนี้สูงมากสำหรับผู้ปกครอง เมื่อไหร่การศึกษาใช้เงินน้อยลง คนได้ฝึกตนเองตามความเป็นจริง และความจำเป็นบนต้นทุนและพื้นฐานของชีวิตมากขึ้น ตามทุนที่ตนมี ตนเป็น ความสมดุลของการพัฒนาคนกับทรัพยากรที่มีคงเกิดได้

ม.อ.ได้ต้นทุนการเสียสละที่ดินของคุณหญิงหลง ซึ่งเป็นการลงทุนเพื่อการศึกษา เราจะทำหน้าที่คืนทุน(กำไร)ให้กับสังคมอย่างไร

คงต้องย้อนกลับมาทบทวนเป้าหมายของคนทำงานด้านการศึกษา ว่าอะไรคือเป้าหมายที่แท้จริงของตนเองในการทำหน้าที่จัดการศึกษากันแน่

สถานการณ์ในปัจจุบัน สินค้าอย่างอื่นมีการต่อรองราคา แต่การศึกษาไม่เคยมีใครต่อรองมีแต่ขอผัด-ผ่อน เรียนจบ ไม่จ่ายก็ไม่ได้ไปรับรองการจบ แต่สิ่งนั้นหาใช่ใบรับรองว่าได้ทำงานตามที่ได้เล่าเรียนมาไม่

คนรุ่นหลังคงรอผู้มากด้วยประสบการณ์ร่วมกันหาทางรอดให้ กับสังคม....

การเสียสละ เท่านั้นที่จะช่วยให้เกิดความงดงาม ในระบบการศึกษาและในสังคม

เชื่อเช่นนี้

ยาดมเอง

"งานสุมหัว เหมือนอีเอาตัวไม่รอด " แสดงว่าเป็นการรู้ตัวว่าเหนื่อยเพราะงานมาก เป็นงานที่ต้องคิดอีกต่างหาก เหมือนจะเอาตัวไม่รอดแสดงว่าเอาตัวรอดได้อยู่ อย่าลืมพักเพื่อเติมพลังบ้างนะคะ อาหาร ออกกำลังกายยืดเส้นยืดสาย ให้ออกเหงื่อ ผ่อนคลายอารมณ์และความตึงเครียดของกล้ามเนื่อ คนหนุ่มฟื้นตัวเร็วค่ะ

ขอร่วมเป็นกำลังใจด้วยคน

ดูแลเครื่องมือแล้วดูแลตัวเองไปด้วย หายใจเข้า-ออก ลึกๆเข้าไว้

ยาดมเอง

"อย่าจัดการเรียนด้วยการสอน แต่ต้องจัดการสอนให้เกิดการเรียน คือ ผู้เรียนเป็นสำคัญ"

ดังนั้นผู้สอนต้องทราบว่าผู้เรียนต้องการเรียนอะไร แล้วกำหนดร่วมกันว่า ใครจะทำหน้าที่อะไรระหว่างผู้เรียนกับผู้สอน

ต่างก็ไปทำการบ้าน ในระหว่างนั้นก็ให้มีการติดต่อสื่อสารเพื่อการปรึกษาหารือทำความเข้าใจร่วมกัน แล้วมาพบกันเพื่อรายงานผลที่ได้ไปเรียนมา ลักษณะการเรียนแบบนี้ก่อให้เกิดความสัมพันธ์ในแนวราบแต่ละคนมีศักดิ์ศรีของการเรียนรู้ตามศักยภาพของตนเอง การเติมเต็มซึ่งกันและกันจะเกิดขึ้น สถานที่เรียนไม่จำเป็นต้องมีห้องเรียนใหญ่โต แต่มีสถานที่ประชุมหรือปฏิบัติการร่วมกันตามวาระ

เชื่อว่าความมีอิสระที่รู้ผิดชอบชั่วดี สามารถช่วยให้เห็นความต้องการของตนเอง สิ่งที่ต้องฝึกคือความอดทนอดกลั้น ความพยายาม การรู้สุข รู้ทุกข์ ในที่สุดก็จะเข้าใจตนเอง ผู้อื่น เป้าหมายของการอยู่ร่วมกันในโลกใบนี้คือการดูแลกันและกัน ฝึกอย่างไรที่จะอยู่อย่างไม่ทุกข์ ในขณะที่มีงานเป็นเครื่องมือในการฝึก ความสุขสงบสำหรับตนเองและคนรอบข้างคือภาพของความสุขมิใช่หรือ หวังว่าสักวันหนึ่งจะมีพื้นที่สำหรับการจัดการศึกษาที่หลากหลายให้เราได้เรียนรู้ร่วมกับคนทั่วไปในสังคมที่กว้างออกไป มีมากกว่าใน"เขตรั้วสีบลู" ของมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ "จากยอดเจดีย์ถึงฐานเจดีย์และรอบๆองค์เจดีย์"

ขอบคุณของรักที่ไม่หวงบทนี้ค่ะ

ยาดมเอง

เป็นตัวแบบของการเสียดินแดนยุคหลังความทันสมัยที่เห็นได้ชัดเจน กระบวนการของความเป็นคนชายขอบของคนท้องถิ่น

สิ่งที่ช่วยให้เกิดความเสมอภาคได้ คือธรรมาภิบาล การปกครองโดยธรรม คือ ธรรมชาติ กฎของธรรมชาติ การทำหน้าที่ตามกฎของธรรมชาติ การรับผลตามกฎของธรรมชาติ เช่นนั้นเอง คิดถึงท่านอาจารย์พุทธทาสค่ะ

ด้วยความขอบคุณ

ยาดมเอง