เศรษฐศาสตร์พฤติกรรม: เศรษฐศาสตร์แห่งชีวิต

คิดถึงวงแชร์มากมาย แต่....ไม่อยากแก้ตัวด้วยเหตุผลที่อาจดูดี....ก็เพียงบอกว่าแค่คิดถึง

จันทร์..เจ้าเอย..ต้องสอน..เลยอดไปร่วมในวงแชร์กับเขา(ทั้งหลาย)

อย่าเชื่อว่ามนุษย์มีเหตุผล คือตอนแรกของ "ราคาคือของจริง" ของท่านวรากรณ์ สามโกเศศ

ท่านวรากรณ์บอกว่า มีสาขาเศรษฐศาสตร์ใหม่คือสาขาเศรษฐศาสตร์พฤติกรรมศึกษาซึ่งบอกว่า

1. มนุษย์ไม่ใช่ผู้ชอบวิเคราะห์ข้อมูลอย่างแข็งขัน เขามีความสามารถอย่างยอดเยี่ยมในการ"โน้วน้าวตัวเอง"  ให้เห็นว่าสิ่งที่เขาอยากเชื่อนั้น"เป็นจริง"

อันนี้เข้าในข่าย "การหลอกตัวเอง" เพื่อความสบายใจ การทำตาม trend ซึ่งอยู่ใน การเฮโล(สาระพา)คิดกันไปตามฝูงชน (Herd Mentality) เช่น การใช้ของแพงที่มี brand หรู ๆ ก็อยู่ในประเภทนี้

2. มนุษย์มีระดับความกลัวที่เกี่ยวกับ"ภัยคุกคาม"ที่เห็นชัดเจนมากกว่าสิ่งคุกคามที่เกิดขึ้นทีละน้อย (คงเหมือนกบที่ถูกต้มในน้ำเย็นที่เพิ่มความร้อนที่ละน้อย)

การกินที่ไม่รักษาสุขภาพ การทำผิดโดยไม่ถูกลงโทษ เช่น ผมขับรถเร็ว หากโดนปรับสักหลายครั้งก็คงขับช้าลง แต่เมื่อไม่โดนปรับ ก็จะขับรถเร็วต่อไป (มันจะใช่มั๊ยเนี่ย)

นักเรียน นักศึกษา กลัวภัยในการสอบตก/สอบได้คะแนนไม่ดี มากกว่าการไม่มีความรู้ การขาดความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ ดังนั้นจึงใช้เวลาว่างในการติวเพื่อให้สอบได้ไว้ก่อน มากกว่าจะใคร่ครวญให้รู้จริงด้วยตนเอง

3. บัตรเครดิตเป็นสิ่งอันตรายที่ต้องระวัง ความเข้าใจของมนุษย์ในการซื้อของด้วยบัตรเครดิตนั้นต่างจากการใช้เงินซื้อ จึงมัก "ใช้จ่ายเพลิน"

เรื่องนี้ก็เหมือนกับการเติมน้ำมันรถยนต์ เพราะขณะที่ขับไปเที่ยวไหน ๆ ก็มักไม่รู้สึกว่ากำลังใช้เงินอยู่

4. มนุษย์มักมองอะไรสั้น ๆ ไม่มองไกล มีสิ่งที่เรียกว่า Present Bias Preference ครอบงำอยู่ กล่าวคือ "มองเห็นแต่สิ่งที่ใกล้ปัจจุบัน"

คาราเต้และเทควันโดให้สายสีต่าง ๆ เป็นลำดับตามระดับความสามารถอย่างสอดคล้องกับ Present Bias Preference ของมนุษย์

อันนี้ก็น่าจะสอดคล้องกับการทำงานของเรา ที่ไม่ค่อยวางแผน หรือทำงานที่สำคัญแต่เนิ่น ๆ เรามักทำงานสำคัญที่เร่งด่วน และงานไม่สำคัญที่เรงด่วนก่อนเสมอ

มนุษย์ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองอีกมากมาย และที่คิดว่ารู้แล้วก็ยังมีข้อผิดพลาด และนี่คือเหตุผลหนึ่งของการต้องเรียนรู้อย่างไม่รู้จบของมนุษย์

บ่ายนี้ผมจะเดินทางไป "ฉะเชิงเทรา" เพื่อการแข่งขันรอบคัดเลือกกีฬา"บริดจ์" ก็ต้องโน้วน้าวตัวเองว่า มันเป็นกิจกรรมที่สำคัญ (ฮา) จะได้สบายใจว่า ไม่ได้ทิ้งงานวิชาการที่"ไม่เร่งด่วน"ไว้ข้างหลัง (ฮา)

ผมได้รับโทรศัพท์หลายครั้ง จากเจ้าหน้าที่ธนาคาร บอกให้ผมยืมเงิน (กู้เงิน) จากบัตรเครดิตที่ผมมีวงเงินเหลืออยู่ พยายามโน้วน้าวให้ผมเห็นว่า อีกนานนนน..กว่าผมจะต้องจ่ายเงินคืน (4 เดือน และในระหว่างนั้น ผมก็ต้องจ่ายดอกเบี้ยรายเดือนไปก่อน) ซึ่งผมก็ต้องพยายามข่มใจรักษาวินัยในการใช้บัตรเครดิตเอาไว้ ว่าอย่ารูดจะเพลินไปล่ะ (ฮา)

ผมรู้สึกว่า การจัดอบรมวันจันทร์ที่ผ่านมา จะทำให้วงแชร์กระชับกระเฉงขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ต้องจัดทุกเดือน เหมือนกินโต๊ะแชร์ (ฮา)

ผม..เอง