คุณภาพชีวืตขึ้นกับที่อยู่

ช่วงนี้อยู่กรุงเทพเมืองฟ้าอมร ซึ่งคำเรียกแบบนี้สำหรับตัวเองที่ใช้ชีวิตมาสองวันเต็มๆที่เมืองนี้ในครั้งนี้แล้วบอกได้ว่า ชื่อนี้คงต้องปรับแล้ว เพราะกรุงเทพนั้น มองไมค่อยจะเห็นฟ้าแล้วถ้าอยู่ที่พื้นดิน ต้องอยู่ตามตึกสูงๆ และยิ่งอยู่นานคงจะตายเร็วมากกว่าจะ "อมร" 

กลับมาถึงที่พักทั้งสองวันนี้ นั่งพักผ่อนอ่านหนังสือ ร่างกายเพลียขนาดหลับไปโดยไม่รู้ตัวทั้งสองวันเลย กว่าจะมีแรงลุกขึ้นมาอาบน้ำอาบท่า ทำโน่นทำนี่ได้ก็หลังจากสลบไปพักใหญ่ๆเลยทีเดียว

ความจริงอยากเขียนเรื่องอื่น แต่คิดเหมิอนชื่อบันทึกนี้เลยขอเขียนไว้สักหน่อยว่า การที่สภาพร่างกายเหนื่อยมากจนหลับไปเองแบบนี้ น่าจะเป็นเครื่องบ่งบอกถึงคุณภาพชีวิตได้ระดับหนึ่ง จากที่เทียบกับเมื่ออยู่หาดใหญ่ เราใช้เวลาเดินทางไปที่ทำงานต่างกับการไปไหนๆในกรุงเทพเยอะมาก ใช้พลังงานไปกับการเดินทางมากมายหลายเท่าในกรุงเทพ สูดอากาศได้ไม่เต็มปอด ได้แต่อากาศที่ขาดออกซิเจนจนสมองทำงานไม่ไหวแล้ว คุณภาพชีวิตต่างกันมากจริงๆกับการอยู่ต่างจังหวัด

ขอยีนยันจริงๆว่า คุณภาพชีวิตของคนเราขึ้นกับสถานที่อยู่ การที่เราสูดอากาศบริสุทธิ์ได้เต็มปอด เดินไปไหนมาไหนได้โดยไม่ต้องพึ่งพายวดยานพาหนะ กำหนดเวลานัดหมายได้แม่นยำไม่ต้องเผื่อเวลากับการจราจรติดขัดที่ประมาณได้ยาก เป็นสิ่งที่ทำให้คุณภาพชีวิตดีกว่ากันมากมาย หัวสมองมีเรี่ยวแรงจะคิดจะทำอะไรได้มากกว่ากันเยอะจริงๆ รักความเป็นเมืองเล็กๆที่มีธรรมชาติให้เห็นกันเอาไว้ให้ดีๆเถิดนะคะ ปล่อยให้ความเจริญมากๆแบบกรุงเทพไว้ให้เรามาเปรียบเทียบเป็นครั้งคราวก็พอ...