กลัวมั๊ยที่จะเขียน...ให้คนอื่นอ่าน

ถ้าถามคำถามนี้กับผม ตอนเริ่มเขียนบันทึกใหม่ คำตอบที่ได้รับก็น่าจะเป็น "ก็กลัวนะ แต่ความอยากจะเขียนมีมากกว่าหน่อยนึง" ความขัดแย้งในใจเ่ช่นนี้ึคงเกิดได้กับทุกคนล่ะครับ แล้วแต่ว่าสุดท้ายแล้ว ความคิดด้านไหนจะชนะ

ที่ผมบอกว่ากลัวน่ะ กลัวอะไร คำตอบของผมมีตั้งแต่ กลัวไม่มีใครอ่าน กลัวว่าสิ่งที่เขียนออกไปจะหาสาระไม่เจอ "ประมาณว่าเป็นถึงครูบาอาจารย์ คิดได้แค่นี้เองเหรอ" ไปจนถึงผลกระทบที่ได้รับจากการที่มีคนอ่าน -- สรุปได้ว่าไม่เชื่อมั่นในตัวเอง และไม่พร้อมที่จะเป็นคนของสาธารณะ

 แล้วที่บอกว่าอยากเขียนล่ะ มีแรงบันดาลใจอะไร

เริ่มแรก "อยากรู้ อยากลอง" สงสัยเหมือนกัน ว่าถ้าเขียนแล้วจะมีคนอ่านหรือเปล่า ช่วงแรกๆ เปิดดูทุกชั่วโมงเลย ดูว่ามีใครเข้ามาแสดงความคิดบ้าง บางบันทึกได้กลายเป็นประเด็นร้อนที่ทำให้ได้ฝึกจิตฝึกใจกันไป -- ไม่ได้ทำให้คนใจร้อนอย่างผมใจเย็นลงหรอกครับ แต่ทำให้ผมได้ "ประสบการณ์ล้ำ่ค่า" ตะหาก

"อยากจะเล่าและอยากจะแลก" ก็เป็นอีกเหตุผลของการเขียนบันทึก ไปเจอหรือได้ทำอะไรมา ก็อยากจะเล่าอยากจะบอก มีสาระบ้าง ไร้สาระบ้าง ปะปนกันไป แต่อย่างไรก็ตาม เริ่มเขียนช่วงแรก ก็คิดมากครับ ว่าจะเขียนเรื่องนี้ เรื่องนั้นดีมั๊ยน้อ 

เมื่อเขียนไปเรื่อยๆ ความกลัวก็ค่อยๆ หายไปเอง คงจะเป็นเพราะยิ่งเขียนก็ยิ่งเข้าใจตัวเองมากขึ้น และนอกจากนี้ มีหลายบันทึก โดยเฉพาะ บันทึกนี้ ที่ช่วยเตือนสติ เป็นกระจกส่องให้เราเห็นตัวเอง -- ขอบคุณครับที่ช่วยให้กลับลำได้ทัน

การเขียนบันทึกเพื่อบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ได้สร้างแรงบันดาลใจให้ตัวผมเอง ที่จะทำโน้นนี่ให้ดีขึ้น นอกจากนั้นมันยังเป็นเหมือนคำมั่นสัญญาที่ผมได้ประกาศกับตนเองและคนอื่นๆ ไว้ใช้เตือนตัวเองว่าผมต้องทำสิ่งต่างๆ ให้เต็มความสามารถ

ก่อนที่จะมี share.psu.ac.th ผมติดตามอ่านบันทึกใน gotoknow.org อยู่เป็นประจำ ทำให้เกิดความ  "อยากที่จะเขียนให้เก่งๆ" เหมือนบล็อกเกอร์ที่เราติดตามอ่านอยู่เป็นประจำ

บล็อกเกอร์เหล่านี้ล่ะครับ ที่ผมติดตามอ่านเป็นประจำ -- Prof. Vicharn Panich;   beyondKM; คนไร้กรอบ; นายธเนศ ขำเกิด; นพ. วัลลภ พรเรืองวงศ์; Phoenix; ธวัธชัย ปิยะวัฒน์ & Krutoo

บล็อกเกอร์เหล่านั้นนอกจากจะให้ความรู้  คำสอน สติ ความบันเทิงรายวันแก่ผมแล้ว ยังเป็นแรงบันดาลใจ ที่ทำให้ผมคิดที่อยากจะเขียนได้แบบนั้นบ้าง

ถ้าตอนนี้ถามว่า ยังกลัวอยู่มั๊ย คำตอบที่ได้ น่าจะเปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเดิม :)