มาทายดูซิว่าคำภาษาอังกฤษง่ายๆ พวกนี้ เราออกเสียงให้เจ้าของภาษารู้เรื่องหรือเปล่า

บันทึกนี้เขียนเป็นบันทึกแรกใน GotoKnow เลยค่ะ กำลังร้อนวิชา (กลัวว่าตัวเองจะลืมสิ่งที่อยากทำ)

เนื่องจาก เพิ่งกลับมาจากการเรียนต่อต่างประเทศ โดยหายไปนานถึงหกปี ทำให้ยังรู้สึกว่าจำประสบการณ์เกี่ยวกับการต้องใช้ภาษาอังกฤษตลอดเวลา และปัญหาต่างๆที่เกิดจากการใช้ภาษานี้ได้ และอยากถ่ายทอดให้คนอื่นที่อยากจะไปใช้ภาษาอังกฤษกับเจ้าของภาษาเค้าเอง ได้ทราบถึงจุดอ่อนของพวกเราคนไทย โดยจะมุ่งเน้นที่การพูด การออกเสียง และ ไวยากรณ์พื้นฐานที่พบว่าแม้แต่นักศึกษาระดับปริญญาเอกของเราที่กำลังเรียนอยู่ในต่างประเทศก็ยังใช้ไม่ถูกต้องบ่อยๆ เนื่องจากเรามักจะส่งเมลคุยกันเป็นภาษาอังกฤษและบางครั้งเวลาไปไหนมาไหนแล้วต้องพูดคุยกับเจ้าของภาษาเค้า ทำให้ได้เห็นปัญหาและอยากจะให้พวกเราช่วยกันแก้ไขใช้ให้ถูกต้อง

ขอประเดิมด้วยการทดสอบเล็กๆน้อยๆให้ลองทำกันดูเรื่องการออกเสียง จะมาเฉลยในวันต่อไปค่ะ

1. ลองอ่านชื่อฝรั่งเหล่านี้ สมมุติว่าต้องเรียกหรืออ้างถึงคนคนนี้กับฝรั่งดูสิว่า ท่านเลือกออกเสียงอย่างไร ระหว่างสองตัวเลือกที่มีให้

1.1 Adam: อา ดำ หรือว่า เอ ดั้ม

1.2 Richard: ริ เชิ่ด หรือว่า ริ ช้าด

1.3 Roger: โร เจ้อ หรือว่า ร้อด เจอะ

2. คำทับศัพท์ที่เราใช้กันจนชินปากและก่อปัญหาน่ารำคาญมากเพราะพูดกับฝรั่งแล้วเค้าไม่เข้าใจว่าเราหมายถึงอะไร

2.1 คำฮิตของนักศึกษาปริญญาเอก proposal: พร้อพ โพ ซอล หรือ โพร โพส ซัล

2.2 คำสแตนดาร์ดจริงๆ standard: สึ แตน เดิดหรือ สะ แตน ดาด

2.3 ข้อมูลมากมาย แต่ฟังไม่รู้เรื่อง data: ดาต้า หรือ เด ต้า

วันนี้ลองซ้อมๆออกเสียงดูว่าแบบไหนเราชิน และแบบไหนน่าจะถูก แล้วจะพูดถึงคำพื้นๆอื่นอีกในวันต่อๆไปค่ะ

ไม่อยากเชื่อเลยนะคะว่าเขียนบันทึกนี้เมื่อ  30 ธันวาคม 2548 นั่นมัน 6 ปีเต็มๆแล้วนะคะ เท่ากับเวลาที่อยู่เมืองนอกเลย แต่กลับมาบ้านเราแล้ว รู้สึกแป๊บเดียวเอง ตอนอยู่ที่โน่นรู้สึกมันช่างยาวนานเหลือเกิน...เมื่อไหร่จะได้กลับบ้านซะที เพื่อนๆฝรั่งที่สนิทๆกันจะรู้หมดเลยว่าเราอยากกลับบ้าน มีคนชวนอยู่ทำงานเพราะเห็นเราไปกันทั้งครอบครัว และจบ PhD ในเรื่องที่เขาอยากให้ไปฝึกคนอื่นต่อ แต่พอได้คุยกับเราแล้วเขาก็ถอยกันไป เพราะรู้ว่าเรารักชาติเราเข้าขั้น นึกแล้วภูมิใจตัวเอง...ซะไม่มี