ประกันคุณภาพต้องเข้าใจระบบ 4. เพื่อการแข่งขัน

เป้าหมายของการทำประกันคุณภาพ

 1.เพื่อประเมินตนเอง http://share.psu.ac.th/blog/fnr-devolop/22030

2. เพื่อให้รางวัล http://share.psu.ac.th/blog/fnr-devolop/22040

3.เพื่อให้เห็นภาพสะท้อนการทำงานของตน http://share.psu.ac.th/blog/fnr-devolop/22048

4.เพื่อให้แข่งขันได้

คำว่า การแข่งขัน ได้ยินกันบ่อยมากในยุคนี้  และส่วนใหญ่เข้าใจผิด ว่าเป็นการเอาชนะคู่ต่อสู้ หรือบริษัท หน่วยงานที่ทำหน้าที่เดียวกัน ซึ่งเป็นความเข้าใจที่ผิด เพราะแม้แต่การแข่งขันกีฬาที่มีคู่ต่อสู้ ก็ไม่ใช่การเอาชนะคู่ต่อสู้ จะเห็นว่า การแข่งขันกีฬาที่อีกฝ่ายหนึ่งเก่งกว่าคู่ต่อสู้มาก ๆ นอกจากไม่สนุก แล้วยังไม่มีคนดู เพราะคนดูต้องการดูความสามารถของผู้เล่น ไม่ใชใครแพ้ ชนะ โดยเฉพาะความเป็นนักกีฬา คงเคยเห็นผู้เล่นที่แสดงกิริยา มารยาทไม่ดีที่คิดแต่จะเอาชนะ จะถูกโห่ และไม่ได้รับการยอมรับ  

ดังนั้น

• การแข่งขันคือการใช้ความรู้ ความสามารถทำคุณภาพให้แก่ลูกค้า ผู้รับบริการ ให้ได้รับประโยชน์ ความพึงพอใจสูงสุด จึงขายสินค้าและบริการได้ จึงเรียกว่า ขายคุณภาพ
• การแข่งขันเพื่อคุณภาพ ให้ลูกค้า ผู้ใช้มีตัวเลือก ในสิ่งที่ดี ๆ หลากหลาย ตามกำลัง ตามความชอบ
• การแข่งขัน จึงเป็นการประเมินเพื่อปรับตัวให้ทันกับรายอื่น ๆ และตามทันโลก  

ซึ่งต้องใช้คู่แข่งเป็นพันธมิตร  เป็นร่วมกันพัฒนาเพื่อให้เป็นประโยชน์แก่ลูกค้า ผู้รับบริการ โดยเฉพาะหน่วยงานราชการ มีอะไรที่ดีควรให้ประชาชนได้รับประโยชน์  จึงไมใช่การแข่งกันเอง ปกปิดกัน ใช้เฉพาะหน่วยงานเจ้าของ ซึ่งจะทำให้เกิดประโยชน์เฉพาะส่วน มีประโยชน์น้อยลง ซึ่งนี่คือที่มาของคำว่า best practices เพื่อนำไปขยายใช้งานกันให้กว้างขวาง ใครมีอะไรดีก็มาแลกเปลี่ยนกันใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ไม่ต้องเสียเวลาไปทำซ้ำ โดยเฉพาะหน่วยราชการที่ใช้งบประมาณของรัฐ

และในความเป็นจริงก็ไม่สามารถคัดลอกไปใช้ได้ทันที ต้องนำมาปรับให้สอดคล้องกับหน่วยงานอยู่ดี และบางเรื่องต้องนำมาใช้ร่วมกันเพื่อลดค่าใช้จ่าย และเป็นประโยชน์แก่ลูกค้า อย่างกรณีตู้ เอทีเอ็ม ที่ทุกธนาคารใช้เครื่อข่ายร่วมกันทำให้ลูกค้าใช้ตู้ของธนาคารใดก็ได้ แต่มีระบบของแต่ละธนาคารบริการในลักษณะเฉพาะไปด้วย

การทำระบบประกันคุณภาพที่แท้จริง คือการทำระบบเป็นอิสระ วัดเองตามที่องค์กรอยากเป็น ไม่ใช่กรอบมาตรฐานที่ต้องเดินตาม จนทำให้ไม่มีความเด่นจริง ทำให้ไม่มีทางเลือก ไม่มีการพัฒนา การแข่งขันตามความอยากตามธรรมชาติของมนุษย์ จนทำให้หมดโอกาสการแข่งขัน

การทำระบบประกันคุณภาพต้องเข้าใจระบบ ไม่ใช่แห่ตามกันไป จนจับระบบไม่ได้ว่า ใช้ระบบอะไร ที่หลาย ๆ ประเทศในโลกบอกว่า เขาไม่มีระบบประกันคุณภาพ แต่เน้นที่คุณภาพจริง คือมีของที่มีคุณภาพ  เชื่อถือได้

เป้าหมายการประกันคุณภาพที่แท้จริง คือ ให้มนุษย์ใช้ความสามารถพัฒนาของที่ดี มีคุณค่าได้ใช้ร่วมกัน

สิ่งที่ควรคำนึงถึงต่อไป คือการใช้ทรัพยากรอย่างประหยัด เพื่อโลกนี้ร่วมกัน และต้องใช้ให้คุ้มค่า ยั่งยืน

ที่ผ่านมาแข่งกันใช้ แต่ไม่คุ้มค่า อย่างเทคโนโลยีที่เร็วเกินไป ยังไม่ทันใช้ก็มีของใหม่ รุ่นใหม่ จนของเก่าเป็นขยะเป็นปัญหาขึ้นมาแทน จึงต้องทำประกันคุณภาพตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงกันได้แล้ว เพื่อจะได้ไม่ใช้ทรัพยากรธรรมชาติ กันเร็วเกินไป และนำมาเสี่ยงกับตัวเอง อย่างกรณี รถที่วิ่งได้เร็ว เมื่อเกิดอุบัติเหตุจึงเกิดการสูญเสียมาก