สัดส่วนผลงาน จำกัดความสามารถร่วมงาน

ได้อ่านผลงานเพื่อประเมินเข้าสู่ตำแหน่งวิชาการ ที่มีการกำหนดสัดส่วนผู้ร่วมงาน และกำหนดให้ผลงานที่นำมาขอใช้ในการกำหนดตำแหน่งได้ ผู้ขอต้องมีสัดส่วนที่สูง

การกำหนดเช่นนี้ ทำให้เกิดข้อจำกัดการใช้ความสามารถในการทำงานต่างสาขา ต่างความเชี่ยวชาญ ที่เป็นความต้องการในยุคที่การพัฒนาการสร้างประโยชน์การใช้งานต้องช่วยกันทำ

การกำหนดสัดส่วนเช่นนี้ ทำให้

คนไม่ทำงานกับคนอื่นเพราะต้องการมีสัดส่วนในผลงานที่สูง

มีการร่วมกันทำงานแต่ไปขอให้ทำงานในบทบาทที่ต่ำ เกรงว่าถ้าให้ร่วมงานมาก ต้องให้สัดส่วนผลงานที่มากจนเกิดปัญหากับตนเอง และผู้ร่วมงาน จึงจำกัดบทบาทให้ต่ำไว้ก่อน

จึงเป็นความน่าเสียดายที่มีการกำหนดเกณฑ์ที่เป็นข้อจำจัดการใช้ความสามารถที่ให้เกิดประโยชน์เต็มที่

การทำงานร่วมกัน ต้องแสดงได้เต็มที่ นอกจากได้ประโยชน์มากขึ้น ยังเป็นการเปิดมุมมอง การใช้ประโยชน์ในมุมที่แตกต่างกัน

การจำกัดสัดส่วนจึงเป็นจำกัดและกำจัดการพัฒนา โดยเฉพาะในยุคสร้างสรรค์ ที่ประโยชน์เกิดได้มากขึ้นต้องผสมผสานงานวิชาการ ความสามารถใช้ร่วมกัน ยิ่งมาก ยิ่งได้ประโยชน์ ตามศักยภาพความเจริญของเทคโนโลยี

การจำกัดจึงนำไปสู่การด้อยพัฒนาของระบบ ทั้ง ๆ ที่คนมีความสามารถ แต่ถูกจำกัดไม่ให้ใช้ได้