หมั่นสอนตัวเอง

การสอนเป็นอยากเห็นดี ๆ อยากให้ใคร ๆ ได้ดี ทำดี มีความเจริญ

หลายคนเห็นอะไรไม่ดี ก็อยากให้ดีขึ้น จึงทั้งสอน ทั้งบ่นว่า ถึงขั้นขัดอกขัดใจที่เห็นความไม่ดี การทำไม่ดีของใคร ๆ จนมีคำพูดว่า พ่อแม่ไม่สั่งสอน

และคนส่วนใหญ่ที่ว่าใครไม่ดี กลับลืมเวลาทำเองว่า ตนเองก็ทำมนสิ่งที่ว่าคนอื่น

การไม่รักษาวินัยทำตามกฎ กติกาสังคม ทำผิดระเบียบ จอดรถในที่ไม่ควรจอด จอดขวางคนอื่น ขวางเส้นทางจราจร

การส่งเสียงดังรบกวนคนอื่น เวลาพูดคุยกับเพื่อนฝูง สนุกสนานในกลุ่มคนสนิท

การละเมิดสิทธิของคนอื่น การไม่ปิดโทรศัพท์มือถือในที่มีการห้าม/ขอร้องให้ปิด เช่น ขณะเครื่องบินขึ้นลงยังจอดไม่สนิทที่มีประกาศห้าม

นั่นเพราะเกิดจากการลืมสอนตัวเอง เตือนตัวเอง แถมบางคนถูกเตือนยังโมโหใส่ ที่แสดงว่า ที่สอนไม่ใช่ดีจริง 

อยากเห็นสังคมที่ดี มีวินัย มีวัฒนธรรมที่ดี เป็นคนเจริญที่รู้อะไรควร อะไรไม่ควร ที่รู้ผิด รู้ถูก รู้ดี รู้ชั่ว ต้องหมั่นสอนตนเองให้มีสติ ปฏิบัติตามที่อยากได้ อยากให้เป็น

เพราะการทำจริงเป็นการสอน เป็นต้นแบบที่ดี ย่อมได้ผลที่เป็นจริง ยิ่งหากแต่ละคนปฏิบัติดี ย่อมได้สังคมที่ดี

แต่สอนคนอื่นให้ทำดี แต่ตนเองไม่ทำ จะไม่มีวันได้จริง เพราะลูกหลาน คนรอบข้างที่เห็น ไม่มีวันเชื่อในคำพูดคำสอนเหล่านั้น เพราะมันเชื่อถือไม่ได้   

ดังนั้น อย่าลืมสอนตัวเองให้ทำตามที่สอนใคร ๆ จึงได้ดีตามที่สอน เป็นที่น่าเชื่อถือว่าที่สอนดีจริง ของคนมีเจริญจริง มีคุณภาพ พูดตามที่ทำและทำตามที่พูด