ก้าวย่างทางเดิน ลืมเลือนคืนวัน ดั้นด้นไป: เอาไปวัด ๑ ^[C]

ถ้าถามว่าเอาอะไรไปวัด ก็ต้องตอบว่าเอาชั้นไปวัด

แต่ไม่ใช่ชั้นเปล่านะครับ ในชั้นต้องมีข้าวปลาอหาร ขนมของหวานไปถวายเพลพระ

อย่าลืมเอาฝาไปด้วย

อิอิอิ

อาทิตย์ที่แล้วที่หน่วยระบาดมี tutorial เกี่ยวกับการจัดเอกสารวิทยานิพนธ์ตามรูปแบบของหน่วยให้กับนักศึกษาทั้ง ป.โท ป.เอก และ ป ปลาแต่ตาไม่กลม

สำหรับรูปแบบวิทยานิพนธ์นั้นทางบัณฑิตวิทยาลัยเองก็ได้กำหนดรูปแบบกลางเอาไว้สำหรับ หลักสูตรไหนที่ไม่ได้กำหนดรูปแบบก็ให้ใช้รูปแบบของส่วนกลาง

แต่ในทางปฏิบัติแล้ว แม้ว่าแต่ละหลักสูตรจะกำหนดรูปแบบวิทยานิพนธ์ของหลักสูตรเองแต่ ก็ยังต้องอิงอยู่กับรูปแบบกลางของทางบัณฑิตวิทยาลัย จะมีแตกต่างก็เฉพาะรูปแบบตัวอักษร (font) รูปแบบการเขียนอ้างอิง เท่านั้น แต่ส่วนอื่น ๆ นั้น เมื่อนักศึกษา/ หลักสูตรต่าง ๆ นำส่งวิทยานิพนธื หรือที่เรียกว่าเล่มดำ ให้กับบัณฑิตนั้น จะต้องผ่านการตรวจสอบรูปแบบจากทางเจ้าหน้าที่รังวัดของบัณฑิตฯ ซะก่อน นอกจากรังวัดแล้วยังต้องตรวจสอบรูปแบบทั้งนอกทั้งใน ให้เป็นไปตามที่บัณฑิตฯ กำหนด ระยะจิปาถะ ต้องเอาไปวัดหมด ไม่เหลือ

ทางหน่วยระบาดฯ นั้นแต่เดิมใช้ตัวอักษร Courier New ขนาด 10 pt เป็นตัวอักษรสำหรับวิทยานิพนธ์ แต่มาเมื่อ ปี ๒ ปีที่แล้วทางหน่วยระบาดฯ ได้ปรับเปลี่ยนรูปแบบตัวอักษรมาใช้ Time New Roman ขนาด 12 pt แทนตัวอักษรแบบเดิม

การจัดรูปแบบเอกสารนั้นต้องจัดให้เป็นรูปแบบเดียวกันทั้งเล่ม ไม่ว่าจะเป็นหัวข้อหลัก หัวข้อย่อยต่าง ๆ ต้องมีรูปแบบที่เหมือนกัน ทั้งตัวอักษร ขนาดตัวอักษร ระยะเยื้อง ....

ทางหน่วยระบาดฯ ก็เลยจัด tutorial ให้กับนักศึกษา (ใหม่) ปีการศึกษา ๒๕๕๘ ที่กำลังจะหมดปีปฏิทินในอีกไม่กี่เดือน ไม่กี่วัน

ปีการศึกษา ปีงบประมาณ เริ่มต้นเมื่อปลายปีปฏิทิน ก็ งง งง เล็กน้อย

5555++++

ทำอย่างไรให้ใช้ ๓ คลิก ก็สร้างสารบัญได้แล้ว อีก ๓ คลิก ก็ปรับปรุงสารบัญได้ หากมีการเปลี่ยนแปลงเลขหน้า ตำแหน่งหัวข้อ บทที่ ต่าง ๆ

การทำแบบนี้ได้ต้องมีการกำหนดรูปแบบที่แน่นอนเอาไว้ก่อน หรือที่เรียกว่า template ทางหน่วยระบาดฯ เองได้จัดทำแม่แบบ (template) สำหรับวิทยานิพนธ์เอาไว้ให้นักศึกษาเพื่ออำนวยความสะดวกในการจัดทำรูปเล่ม ไม่ต้องปวดหัว ตัวร้อนมากนัก

แต่ก็ยังไม่วายต้องเอาไปวัด

ต้นฉบับของแม่แบบเอกสารนั้นจัดทำขึ้นโดยอาจารย์วีระศักดิ์ จงสู่วิวัฒน์วงศ์ เมื่อหลายปีที่ผ่านมา ถ้านับนิ้วมือก็น่าจะไม่พอนับครับ

ตอนนั้นจำได้ว่าสร้างจากเวิร์ด ๙๗ ซึ่งตอนนี้รุ่นของเวิร์ดพุ่งไปไหนต่อไหนแล้ว

แต่ยังคงต้องไปวัด

การจัดรูปแบบนั้นยังไม่เท่าไหร่ครับ ที่ปวดหัวหนัก เสียเบี้ยมากก็คือ ระยะต่าง ๆ นั่นแหละครับ

สำหรับทางบัณฑิตวิทยาลัยเองก็มีจัดอบรม การเขียนนิพนธ์ต้นฉบับ (Manuscript) ไปแล้วเมื่อปลายเดือนมิถุนายน ๒๕๕๘ ที่ผ่านมา

ส่วนข้อกำหนดต่าง ๆ นั้นสามารถอ่านได้จากที่นี่ครับ แต่กว่าผมจะหาหนน้านี้เจอ ผมหลงทางอยู่ที่หน้าแรกนานพอสมควรครับ รูปเยอะด๊ สวย ๆ แต่หาเนื้อหาที่ต้องการไม่ค่อยเจอ ว่างั้นครับ

อิอิอิ

เอาเป็นว่าอ่านกันเล่น ๆ เพลิน ๆ พลาง ๆ นะครับ จะปวดหัวกับการไปวัดอย่างไร ค่อยไปวัดกันบันทึกหน้า

บันทึกนี้แค่น้ำจิ้มนะลุงงงงงงงง

อิอิอิ

เราเอง

เพลง: ม. ให้อะไร
ศิลปิน: พงษ์สิทธิ์ คำภีร์

ฉันเขลา ฉันเยาว์ ฉันตะลึง
ฉันจึงมาหาความหงอย
ฉันฝันทุกวันฝันมากมาย
สุดท้ายฉันหงายหลังตึง

เอ้า ตื่น ๆ ๆ

คิดถึงเพลงนี้อีกครั้งครับ