ถูกชะตา ถูกใจ ได้เรียนรู้ ^[C]

• ตามมายกมือเห็นด้วย 2 มือค่ะ
•  “The student will forget what you teach them, but they will never forget how you touch their life.” 

ข้อคิดดีมาก ๆๆๆๆ  ขอเห็นด้วยอีกคนคะ

ข้อคิดนี้ไม่เพียงแต่ใช้กับการเรียนการสอนเท่านั้นนะคะ

ในงานวิจัยก็เช่นเดียวกันค่ะ นักวิจัยต้องทิ้งความรู้ทั้งหมดก่อนลงพื้นที่ (ครั้งแรก) เพื่อให้สมองว่างๆ เก็บข้อมูลมาทั้งหมดโดยไม่ลำเอียง (bias)

จากประสบการณ์การทำงาน ผอ. เคยสอนเสมอว่า "อย่าทำตนเป็นผู้รู้" แต่ให้ฟังให้มาก แล้วใช้ความรู้ของคุณมาเรียบเรียงสิ่งที่ได้ฟังมาอย่าง "ระบบ" จากนั้นใช้ความสามารถของคุณในการหาหนทางแก้ไขหรือบรรเทาปัญหา โดยต้องเอาตัวเราไปสัมผัสกับชีวิตของชุมชน ให้เป็นหนึ่งเดียว ...แล้วเราจะพบว่าทางออกไม่ได้ซับซ้อนมากมาย เพียงแค่ค่อยๆ เลาะไปทีละขั้น ทีละขั้น...เชื่อมั่นในภูมิปัญญาชาวบ้าน..เราเพียงแค่เพิ่มทักษะ/ขีดความสามารถ โดยการถ่ายโอนเทคโนโลยี....เฮ่อ แค่ที่เขียนมาก็ไม่รู้จะทำได้สักเท่าไหร่นะคะ ...มีคนเคยบอกไว้ว่า ปัญหาทุกวันนี้ที่ยิ่งแก้ยิ่งติด เพราะเรามี "ผู้ (คิดว่าตัวเอง) รู้" อยู่เต็มบ้านเต็มเมืองค่ะ...(จำเค้ามานะคะ)

เล่าให้ฟังเฉยๆ นะคะ ...

ขอบคุณสำหรับข้อคิดที่ดีมากๆ ครับ

จากข้อคิดข้างต้น ผมขอเสนอ "ข้อที่ไม่ต้องเอาไปคิดให้รกสมองก็ได้" ดังนี้ นะครับ

“The teachers will forget most of the students that  they have taught, but they should never forget what you have to teach.”

"นักเรียนอาจจะลืมสิ่งที่คุณสอนเค้า  แต่เค้าจะไม่มีวันลืมว่าคุณได้เคยสัมผัสชีวิตของเค้าอย่างไร” 

อันนี้ตอบในประสบการณ์ที่เป็นนศ.มาก่อนนะคะ

ลืมสิ่งที่อาจารย์สอนไปเยอะเลย แต่ยังไงก็ไม่เคยลืม

ความสนุก การใช้ชีวิตตลอด 4 ปี ที่รั้วมอ.ปัตตานี

กับอาจารย์ภาคฝรั่งเศสที่น่าร๊ากของพวกเรา

ว่าไปคิดถึง น้ำตาจะไหล T^Y