ไล่ตงจิ้น มีแม่เป็นหญิงปัญญาอ่อน  พ่อเป็นขอทานตาบอด อารมณ์ร้าย ทุบตีเขาเป็นนิจ  ตั้งแต่จำความได้ไล่ตงจิ้นกับพ่อขอทานหาเลี้ยง 14 ชีวิตในครอบครัว    ณ เวลานี้ ไล่ตงจิ้นก้าวพ้นจากความเป็น “ลูกขอทาน” แล้ว  เขาได้เรียนหนังสือ  มีอาชีพ  มีครอบครัว  ได้รับรางวัลเยาวชนดีเด่นของไต้หวัน  หนังสือที่เขาเขียนเล่มนี้บอกเล่าว่าเขาผ่านชีวิตแร้นแค้นแสนสาหัสมาได้อย่างไร

ไล่ตงจิ้นไม่มีบ้าน  ทั้ง 14 ชีวิตเร่ร่อนขอทานไปตามที่ต่างๆ อาศัยตามศาลเจ้าในป่าช้า  หรือ ใต้ต้นไม้  ขอทานเป็นเงิน หรือ เศษอาหารมาเลี้ยงพ่อแม่ และพี่น้อง   น้องชายคนหนึ่งปัญญาอ่อนหนักเสียยิ่งกว่าแม่  เวลาที่เขากับพ่อออกไปขอทานต้องผูกแม่กับน้องชายปัญญาอ่อนไว้กับต้นไม้ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอันตราย 

เขาเกิดมาขาดแคลนสิ่งจำเป็นพื้นฐานของชีวิต  แต่ดิ้นรนต่อสู้อย่างเข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้  ไม่งอมืองอเท้า  เขาอยากไปโรงเรียนและมีคนๆ หนึ่งเสียสละเพื่อทำให้ฝันของเขาเป็นจริง    ที่โรงเรียนไล่ตงจิ้นเป็นเด็กเรียนเก่ง เล่นกีฬาเก่ง  จนรับรางวัลและเกียรติบัตรดีเด่นมากมายที่ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวในบ้านเห็นคุณค่าของมัน  เพราะทุกคนอ่านหนังสือไม่ออก

 กลับจากเรียนหนังสือ  เขาเดินเท้ากับพ่อไปขอทานต่างเมืองระยะทางแสนไกล  นั่งอ่านหนังสือ ทำการบ้านใต้โดยอาศัยแสงสว่างจากเสาไฟ   หยุดอ่านคุกเข่าคำนับขอบคุณเมื่อมีเศษเงินหย่อนลงขัน  ยามดึกคืนหนึ่งเขาเดินจูงพ่อกลับบ้าน  เผลอหลับในจูงพ่อเดินลงในคลอง  เงินที่ขอทานมาได้หายไปหมด  พ่อทุบตีเขารุนแรง  ด้วยความน้อยใจไล่ตงจิ้นวางแผนฆ่าทุกคนในครอบครัวและฆ่าตัวเองด้วยยาฆ่าแมลง  แต่แล้วมีสิ่งหนึ่งทำให้เขาเปลี่ยนความคิด

                แม้จะมีข้อจำกัดมากมายในชีวิต  ไล่ตงจิ้นไม่เคยหมดกำลังใจที่จะต่อสู้  การต่อสู้ครั้งสำคัญคือการเอาชนะใจครอบครัวหญิงสาวที่เขารัก  ทุกวันนี้ไล่ตงจิ้นมีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกชายลูกสาว   เขาดูแลแม่และน้องชายปัญญาอ่อนเป็นอย่างดี

ถ้าคุณกำลังท้อแท้ หมดกำลัง ไล่ตงจิ้นจะเป็นแรงบันดาลใจให้แก่คุณ 

                ไล่ตงจิ้นได้รับรางวัล เยาวชนยอดเยี่ยมแห่งปี ของไต้หวัน เมื่อปี 1999

                เขาเขียนหนังสือเล่าชีวิตตัวเองอย่างตรงไปตรงมา สร้างความสะเทือนใจ ในขณะเดียวกันคุณจะเต็มตื้นด้วยความรู้สึกดีๆ ต่อชีวิตอย่างมากมาย  จบหนังสือหน้าสุดท้ายด้วยรอยยิ้มเปื้อนน้ำตา                หนังสือของเขาขายดีที่ไต้หวัน  ได้รับการยกย่องและแนะนำให้อ่านโดยประธานาธิบดีเฉินสุยเปี่ยนของไต้หวัน และที่เมืองไทยพิมพ์มาแล้ว 40 ครั้ง   แล้วคุณล่ะอ่านแล้วหรือยัง