จากการอ่าน..."บันทึกเหนือทุกข์เหนือสุข"

ดิฉั้นเพิ่งอ่านหนังสือจบลง...มันยังวางอุ่นๆ อยู่ข้างตัวอยู่เลย เมษายน 2550 ดิฉั้นเดินทางพร้อมลูกๆ ไปหาครูบาสุทธินัทน์ ที่มหาชีวาลัยอิสาน จ.บุรีรัมย์  ได้พบผู้หญิงคนหนึ่ง..."พี่หน่อย" เธออายุมากว่าดิฉั้นเพียง 2 ปี แต่ทว่าสิ่งที่เธอทำนั้นยิ่งใหญ่มาก...เธอเป็นนักกิจกรรมทำงานเพื่อสังคม..โดยการเขียนโครงการขอทุน...ต่างๆเพื่อมาทำงานด้านอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมที่ จ.สุรินทร์ในนาม"กลุ่มเด็กรักป่า" รับทราบว่าพี่หน่อยไม่ค่อยสบาย...เป็นโรคไต...ทราบเท่านั้นจริงๆ

หลังจากนั้นเราทักทายคุยกันบ้างทางอีเมลส่งบอกความคิดถึงกันบ้างเมื่อใจคิดถึงกันเดือนละครั้งเห็นจะได้ล่าสุดมีอีเมล...จะมีงานเปิดตัวหนังสือของเธอที่ห้องสมุดเล็กๆในกรุงเทพฯหากดิฉั้นอยู่แถวๆ กรุงเทพก็ขอให้เธอได้รับเกียรติไปร่วมงานเปิดตัวหนังสือของเธอ....แต่ดิฉั้นก็พลาดงานนั้นไป.....

พฤหัสที่ผ่านมากัลยาณมิตรท่านหนึ่งส่งหนังสือเล่มนี้มาให้โดยไม่มีโน๊ตใดๆอย่างที่เคยทำดิฉั้นรู้สึกขอบคุณในใจไม่ได้โทรกลับอย่างที่ควรจะทำ คิดต่อว่าคงมีอะไรดีๆในเล่มนี้แน่ๆ เธอจึงตั้งใจส่งให้ดิฉั้นโดยไม่พูดอะไรสักคำ ดิฉั้นตอบสนองความตั้งใจของเธอโดยวางหนังสือเล่มอื่นที่อ่านค้างอยู่ ใช้เวลาตอนตื่นเช้าและก่อนนอนบ้างเริ่มอ่านตั้งใจว่าจะอ่านให้จบโดยเร็วและจะส่งคืนเธอ 

"ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต บันทึกเหนือทุกข์ เหนือสุข" ผู้เขียนอาริยา โมราษฏร์.....เป็นงานเขียนของ "พี่หน่อย" หนังสือเล่มนี้สร้างความตราตรึงในทุกอักษรทุกบรรทัดทุกช่องว่างตัวอักษร เธอเขียนถึงชีวิตที่ต้องเผชิญกับโรคไตระยะสุดท้ายเธอได้รับไตจากคนที่เธอไม่รู้จัก 

ชายคนหนึ่งตั้งใจทำกุศลยิ่งใหญ่แก่เพื่อนมนุษย์ที่เขาไม่รู้จักเลยในชีวิต ทำให้เธอมีชีวิตใหม่ได้อีกครั้งจากกุศลของคนรอบข้าง ด้วยพลังจากคนรอบข้างพลังความหวังดีและกำลังใจจากเพื่อนมนุษย์ที่มีให้เธอด้วยอนิสงค์ของความดีที่เธอทำมาตลอดชีวิตที่ถือว่าน้อยนิดมาก แต่ทว่าทำด้วยความตั้งใจ และใส่ใจ เท่าที่จะทำได้ เธอใช้ต้นทุนความรักเกื้อหนุนความฝันทั้งเล็กและใหญ่ของคนรอบข้างเธอโดยไม่หวังผลตอบแทน ตลอดมา

เธอพบว่าภายในเธอเบิกบานอิ่มไปด้วยความดีงามของผู้คนที่อยู่รอบข้างส่งผลให้หัวใจอบอวลไปด้วยมิตรภาพ ความรักและความฝัน ในขณะที่โรคภัยก็รุมเร้าแต่ทว่าในใจเธอเบิกบานเร่งทำความดีแข่งกับเวลาที่เหลืออยู่ของเธอ

หนังสือเล่มนี้สะท้อนบุคลิคของผู้หญิงที่เข้มแข็งแต่ทว่าอ่อนโยนคนหนึ่งที่มีชีวิตอยู่เพื่อทำความดีแข่งกับเวลาดิฉั้นอ่านจนจบวางมันลง...อย่างมีความรู้สึก.....มีพลังขอบคุณ คุณรัตติยา เขียวแป้น...ที่ส่งหนังสือเล่มนี้มาให้  ขอบคุณพี่หน่อย ที่เขียนหนังสือเล่มนี้....