ชีวิตในวัยเด็กกับครอบครัว

                เมื่อมองย้อนกลับไปในอดีตช่วงหลายๆปีที่ผ่านมาชีวิตของคนเราก็เปลี่ยนแปลงไปเยอะเช่นกัน โดยเฉพาะในเรื่องชีวิตครอบครัว เมื่อตอนเด็กๆช่วงที่เรียนประถมสายลมจำได้ว่าต้องตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตี 5 ตื่นมาถึงก็ต้องหุงข้าวก่อนเลย ส่วนแกงไม่ต้องแม่ทำเผื่อไว้ตอนค่ำแล้ว จากนั้นต้องไปให้อาหารไก่ซึ่งเลี้ยงไว้จำนวน 2 คอก ซึ่งประมาณหลายพันตัวทีเดียว จากนั้นไปให้อาหารหมูในเล้าประมาณ 10 กว่าตัว กว่าจะเสร็จก็ประมาณหกโมงกว่าไปแล้ว แต่แค่นั้นยังไม่เสร็จภารกิจในตอนเช้าเพราะต้องเอาวัวที่เลี้ยงไว้ออกไปผูกที่สวนเพื่อให้กินหญ้า แล้วก็ต้องกลับมาอาบน้ำ แต่งตัว ทานข้าว กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปสัก 7 โมงเช้าได้แล้ว ทีนี้ก็ได้เวลาเดินไปโรงเรียนสักที ตอนเรียนประถมจะเรียนโรงเรียนวัด (สุดยอดไปเลยเรา) ซึ่งอยู่ใกล้บ้าน ถึงแม้ว่าจะเป็นโรงเรียนวัดที่อยู่ชนบทก็ตาม (เอ๊ะ!!! หรือต้องเรียกว่าบ้านนอกหรือป่าว) แต่สายลมว่าคุณครูที่นั่นเป็นคุณครูที่มีความรู้และมีความสามารถในการถ่ายทอดความรู้วิชาการต่างๆมายังนักเรียนเลยก็ว่าได้ โรงเรียนกับบ้านห่างกัน 3 กิโลเมตร สายลมเอง พี่ชาย และพี่สาวออกเดินเท้าพร้อมกันตั้งแต่เช้าเพื่อไปโรงเรียน เดินไประหว่างทางก็ไปสมทบกับเพื่อนๆที่กำลังเดินเท้าไปโรงเรียนเช่นกัน (ไม่ได้สบายเหมือนเด็กสมัยนี้ 555) พ่อแม่ต้องทำงาน เพราะฉะนั้นเราต้องรับผิดชอบตัวเอง (เยอะเลย)

               ที่บ้านก็มีงานให้ทำเยอะมากอย่างที่บอกไปข้างต้น เลี้ยงไก่เนื้อ เลี้ยงหมู เลี้ยงวัว พ่อกับแม่ยังทำสวนยาง ทำนา เปิดโรงสีข้าว เปิดร้านขายของชำ รับซื้อยางแผ่น เศษยาง ที่จำได้ประมาณนี้ เราซึ่งเป็นลูกก็มีหน้าที่ที่จะต้องช่วยเหลือการงานต่างๆของพ่อแม่ เพราะที่ท่านทำไปทั้งหมดไม่ได้ทำเพื่อตัวเองอย่างเดียว
แต่ทำเพื่อลูกๆทุกคนซะมากกว่า ทำไปเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องของทุกคนในครอบครัวและหวังให้ลูกๆทุกคนสบายในอนาคต เป็นการสอนให้รู้จักทำงานและรับผิดชอบในหน้าที่ของตนเองตั้งแต่เด็กๆ ฉะนั้นในตอนเด็กๆสายลมและพี่ๆก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนหรือไปเที่ยวเหมือนเพื่อนๆคนอื่นเค้าเพราะต้องช่วยเหลือพ่อแม่ทำงาน (ตอนนั้นตามประสาเด็กๆก็ขี้เกียจเป็นธรรมดา...แฮ่ๆ เพิ่งมาสำนึกได้ตอนโตนีjแหละ)

                ดูแล้วเป็นอีกครอบครัวหนึ่งที่ค่อนข้างลำบากเลยทีเดียวเพราะต้องทำหลายๆอย่างเลี้ยงตัวเอง ซึ่งขอบอกแทนพ่อกับแม่เลยว่า...เหนื่อยมากจริงๆที่ต้องดิ้นรนขนาดนี้ ถึงจะเหนื่อย ถึงจะลำบาก แต่สายลมว่าครอบครัวของเราก็มีความสุขตามประสาครอบครัวในชนบทนะครับ

                ตกค่ำเคลียร์งานทุกอย่างให้จบ ช่วยกันทำกับข้าวและนั่งล้อมวงบนพื้นเพื่อรับประทานอาหารมื้อค่ำอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน พูดคุยกันบ้างในบางเรื่อง ทั้งๆที่พ่อกับแม่ออกจะยุ่งซะขนาดนั้นแต่ท่านก็มักจะถามลูกๆอยู่บ่อยๆว่าที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง เรียนเข้าใจมั้ย ถ้าไม่เข้าใจพ่อกับแม่ก็พอแนะนำให้ได้บ้างนะ แต่ท่านบอกว่าถ้าจะให้ดีควรจะถามครูที่โรงเรียนหรือให้พี่ๆแนะให้ก็ได้
พวกท่านอาจจะไม่รู้เท่าไหร่เพราะว่าท่านจบแค่ ป.4 แล้วก็ต้องออกมาทำงานหาเลี้ยงน้องๆอีกประมาณ 1 โหล (ตอนนั้นพวกท่านทั้งสองคงจะลำบากน่าดูเลย)
ก้เลยอาจจะไม่เข้าใจเรื่องเรียนๆกันสักเท่าไหร่ นี่ก็เป็นชีวิตในวัยเด็กและชีวิตครอบครัวของสายลมอีกเรื่องหนึ่งที่ยังคงจดจำได้และฝังอยู่ในใจสายลมและครอบครัวตลอดมา...เอย (ด้วยละกัน)