น้ำใจจาก...คนไม่รู้จัก

น้ำใจจาก...คนไม่รู้จัก

ในแต่ละวันเชื่อว่าทุกคนจะต้องพบเจอกับผู้คน เรื่องราว และเหตุการณ์ต่างๆมากมายที่ผ่านเข้ามาให้เราได้เรียนรู้จดจำและเป็นบทเรียนสอนเรา ซึ่งอาจจะเป็นเรื่องราวดีๆหรือตรงกันข้าม...

สำหรับเรื่องราวที่อยากจะเล่าเป็นเรื่องราวประทับใจที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยมากๆ แต่มันมีคุณค่าทางจิตใจให้จดจำ....

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อเย็นวันจันทร์ที่ผ่านมา วันนั้นต้องเปลี่ยนบทบาทหน้าที่เป็นผู้ไปขอใช้บริการกับบริษัทแห่งหนึ่ง หลังจากติดต่อธุระเสร็จฝนตกหนักมาก พนักงานถามว่าพี่กลับอย่างไรค่ะ พี่กลับรถประจำทางค่ะ ถ้างั้นเดี๋ยวหนูไปส่งค่ะ น้องพนักงานจึงขับรถมาส่งที่โลตัส ค่าตอบแทนน้ำใจเป็นแค่คำขอบคุณจากใจจริงๆ....

หลังจากเสร็จธุระที่โลตัสก็เดินมาขึ้นสะพานลอยเพื่อที่จะข้ามมาฝั่งโรงพยาบาลแต่ฝนก็ยังคงตกอย่างต่อเนื่อง ขณะที่เดินอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงจากทางด้านหลังบอกว่ากางร่มไหมค่ะ พร้อมกับเค้ายื่นร่มมากางให้แล้วก็เดินขึ้นสะพานลอยมาด้วยกัน น้องผู้หญิงก็ยังคงซักถามต่อพี่อยู่ตึกไหนค่ะเอาร่มหนูไปได้เลยค่ะ หนูมีอีกร่มอีกคันหนึ่งเดี๋ยวหนูไปกางร่มกับแฟนหนูได้ค่ะ แล้วน้องเค้าก็ให้ร่มเค้ามา ความรู้สึกตอนนั้นอิ่มใจตื้นตันจนบอกไม่ถูกจริงๆ (เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยแต่ทำไมน้องผู้หญิงถึงได้หยิบยื่นน้ำใจให้) เมื่อถึงโรงพยาบาลเราก็คืนร่มและขอบคุณน้องผู้หญิงกับแฟนเค้าพร้อมกับรอยยิ้มแห่งมิตรภาพ ก่อนแยกย้ายกัน

เหตุการณ์ต่อมาเกิดขึ้นในร้านค้าใกล้ที่พัก เรื่องมีอยู่ว่าไปซื้อน้ำดื่ม 1 แพค หลังจากหยิบของที่ต้องการแล้วก็มาเข้าคิวเพื่อจ่ายเงิน ซึ่งก็มีคนรอคิวเพื่อจ่ายเงินอยู่ก่อนหน้าแล้ว แต่ก็มีคนก่อนหน้าเราบอกจ่ายเงินก่อนเลยครับ เค้าสละคิวให้ (คงเห็นว่าเราถือของหนัก) ขณะเดียวกันก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุไม่เกิน 7 ขวบ ถือของวิ่งไปวิ่งมาเพื่อจะเข้าไปจ่ายเงิน พ่อของเด็กก็บอกว่ามาเข้าคิวจ่ายเงินก่อนลูก เราจึงให้คิวจากคนก่อนหน้าที่ให้มาสละให้กับเด็กผู้หญิงคนนั้น

เชื่อว่าทุกคนได้รับน้ำใจจากคนรอบข้าง จากเพื่อนๆ จากคนที่อยู่จักกันอยู่แล้ว แต่ถ้าหากวันหนึ่งเราได้รับน้ำใจจากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนมันทำให้เราคิดว่าสังคมไม่ได้โหดร้ายจนเกินไป น้ำใจจากคนรอบข้างยัง มีให้กันเสมอ  กลับมานั่งคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วก็มีความสุขใจและยิ้มได้ทุกที

ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นทุกคนที่เจอเหมือนบังเอิญ แต่ไม่บังเอิญ...