เรื่องเล่าจากประสบการณ์จริง ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร

เมื่อตอนที่ผมได้บวชเรียนอยู่ที่วัดหาดใหญ่ใน ระหว่างที่เดินไปเดินมารอฉันเพลผมได้เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ตอนแรกก็เฉยๆ เพราะคนทั่วไปก็มานั่งใต้ต้นไม้ทั้งนั้น

 แต่ไม่รู้ทำไมอยู่ดีก็อยากคุยด้วยทั้งที่ไม่รู้จัก

 ก็เลยถามไปว่าลุงกินข้าวยัง

 แกตอบกลับมาว่ายังครับหลวงพี่ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าเลย

 ตอนแรกผมกะว่าถามไปงั้นๆแหละ เอ้า!!

แล้วทำไมยังไม่กิน ? แกตอบกลับมาว่าไม่มีเงิน!!!

 ในใจผมคิดไปไกลแล้วครับเอาแล้วสูตรเดิมมาขอเงินชัวร์ ก็เลยโยนหินถามทางโดยการไปเอาข้าวมาให้แกกินข้าวจากตอนเช้าที่เหลือจากคนใส่บาตร แต่ผมดันลืมเอาช้อนมาเลยเดินกลับไปเอาช้อนมาให้แก "พอกลับมาอีกที่หมดแล้วววว!!!" แถมแกยังเดินทำท่าจะไปเปิดก๊อกกินน้ำอีก

 ผมถามทันทีเลยว่าลุงจะทำไร    

 แกตอบว่าจะกินน้ำ

ในใจคิดเลยครับว่าไม่ใช่แล้วของจริงครับถึงขนาดต้องกินน้ำก๊อกกันเลย

 ผมเลยต้องไปหยิบน้ำมาให้แกอีกขวด

• หลังจากนั้นก็เลยได้มานั่งคุยกัน ลุงมาจากไหน แกตอบว่าแกเป็นคนอีสาน หนีมาจากเรือประมงที่ไหนซักแห่งผมจำจังหวัดไม่ได้ แกโดนหลอกให้ขึ้นเรือประมงแถมต้องจ่ายเงินเพื่อสมัครงานเพื่อให้ได้ขึ้นเรือ พอได้ขึ้นแล้วเจ้าของเรือก็บอกว่าแกเป็นหนี้ ต้องทำงานชดใช้หนี้ สรุปว่าแกโดนหลอกให้ทำงานฟรีในเรือประมง อยู่ 2 ปี

สุดท้าย แกก็หนีมาตอนเรือจอดเทียบท่าแล้วนั่งรถมาหางานทำที่หาดใหญ่ เพิ่งมาถึงเมื่อคืน แกไปไหนไม่ถูก ผมก็เลยบอกว่าเอางี้ลุงลองนั่งรถหลังคาสูงสิจะได้รู้เส้นทาง แกบอกว่าไปไงละหลวงเงินไม่มี

• เออลืมไป แล้วลุงจะมาทำงานอะไร แกบอกว่าจะมาทำงานกรรมกร งานอะไรแกทำหมดแล้วแต่โชคชะตา พอได้ยินคำนี้น้ำตาเกือบไหล เราโชคดีเท่าไหร่แล้วที่เกิดมามีทุกอย่างพร้อม มีพ่อ มีแม่ มีญาติพี่น้องที่คอยช่วยเหลือ กับอีกคนที่ต้องเร่ร่อนมาหางานทำแถมยังโดนหลอก ถูกคนเอาเปรียบ แถมไม่มีเงินต้องกินน้ำก๊อก ขนาดผมเป็นพระยังคิดไปได้ว่าแกเป็นมิจฉาชีพมาหลอกขอเงิน

 หลังจากนั้น เลยควักเงินในย่ามที่"เพิ่งสวดศพ"มาก่อนหน้านี้ 300 บาทให้แกไปเป็นเงินตั้งตัวและสวดให้พรไปว่าเงินนี้หลวงได้มาจากการสวดศพ เขาถวายมาเป็นเงินบุญถ้าโยมเอาไปทำในสิ่งที่ดีก็ขอให้เจริญๆ

"ถ้าโยมเอาไปซื้อเหล้าซื้อยาชีวิตก็จะตกต่ำ ขอให้เงินนี้เป็นเงินตั้งต้นชีวิตใหม่เถิด"

พอหลังสิ้นเสียงเท่านั้น "แกก้มลงกราบเท้าผมน้ำตาไหล" ผมก็แทบจะไหลเหมือนกันเพราะไม่เคยมีใครกราบเท้าผมมาก่อน เลยต้องยกแกขึ้น ไม่รู้ว่าตอนนี้แกเป็นอยู่ยังไงแล้วแต่ผมว่าแกคงจะเริ่มตั้งตนชีวิตใหม่ที่ดีมีชีวิตที่ดีมีงานทำแล้วแน่ๆครับ

เพราะขนาดผมซึ่งเป็นผู้ให้"ยังได้"อานิสงส์จากการให้ทำให้ผม"ได้งานที่ดี"ที่ศูนย์เครื่องมือ มอ  

การให้ที่ดีต้องไม่หวังผลตอบแทนและอย่าไปคิดต่อว่าเขาจะเอาสิ่งนั้นสิ่งนี้ไปทำอะไร ให้จบลงแค่นั้นครับ ถึงจะมีความสุข