ต้นผักชี ^[C]

เรื่องของผักชี เป็นอีกเรื่องที่ชอบ เพราะใช้เป็นเครื่องเตือนสติตัวเองได้ดีทีเดียว ในการอบรม “การบริหารงานด้วยความรัก” ท่าน ร.ศ.ดร.โสรีช์  โพธิแก้ว ได้สอนเกี่ยวกับเรื่องของผักชีว่า

ถ้าเห็นชายคนนึงปลูกต้นผักชี และก็ตะโกนด่าผักชีที่ปลูกทุกวัน ด้วยความโกรธว่า ”เจ้าต้นผักชีทำไมไม่โตเท่าต้นตาล”  มาร้องด่าผักชีทุกวันๆ เพราะอยากให้ผักชีต้นสูง เหมือนต้นตาล เราจะคิดว่าคนที่ด่าต้นผักชีเป็นอย่างไร? 

ท่านอาจารย์ทิ้งคำถามไว้สักพัก ก่อนอธิบายต่อว่าใครที่พบเห็นก็ต้องคิดว่า ชายคนนี้ท่าจะบ้า อยากให้ผักชีเป็นต้นตาล ซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้

ในชีวิตจริง กี่ครั้งที่เราอยากให้ใครๆ เป็นโน่นเป็นนี่ เป็นในสิ่งที่เค้าเป็นไม่ได้ เค้าเป็นต้นผักชี ไม่มีทางเป็นต้นตาลได้เลย และเราก็หงุดหงิด พยายามทุกวิถีทางที่จะสั่งให้ผักชีเป็นต้นตาล  แสดงว่าเราก็เหมือนคนบ้า เพราะพยายามทำในสิ่งที่ไม่มีทางเป็นไปได้

ต้นผักชีก็คือผักชี สิ่งที่เราทำได้ก็แค่เกื้อกูลใส่ปุ๋ยให้ ดูแล และให้เวลาต้นผักชีเติบโตเป็นต้นผักชีด้วยตัวมันเอง   คนแต่ละคนก็เป็นในแบบของตน ไม่มีทางได้ดั่งใจเรา ที่จะเป็นในสิ่งที่เราพยายามให้เค้าเป็นได้  เราต้องยอมรับในสิ่งที่แต่ละคนเป็น เหมือนที่เราไม่มีทางให้ต้นตาลกลายเป็นต้นผักชี  และไม่มีทางทำให้ผักชีเป็นต้นไม้ชนิดอื่นไปได้นอกจากเป็นผักชี

การอยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ตามสภาวะความเป็นจริง จะทำให้เรามีความสุข ไม่คาดหวัง ก็จะไม่ผิดหวัง ไม่หงุดหงิดกับกรอบความคิดพอใจ ไม่พอใจ กรอบความคาดหวังที่เป็นกับดักทำร้ายตัวเองให้จมดิ่งในความไม่สบายใจ ไม่ได้ดั่งใจ เหมือนใจที่ถูกคุมขังไว้

“เกื้อกูล ไม่ก้าวก่าย”

“ใช้ชีวิตเพื่อเป็นปุ๋ยไม่ใช่ยาพิษ” หยิบยื่นปุ๋ยที่ทำให้ใครๆ งดงาม เติบโต ไม่ใช่ยื่นยาพิษ ที่ทำร้ายคนรอบข้าง