ถูกตรึงด้วยอดีต ^[C]

ฉันกำลังทบทวนว่า ฉันกำลังถูกอดีตตรึงไว้ จนไม่สามารถเปลี่ยนอนาคตไปในรูปแบบใหม่ๆ ที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมได้

ฉันค้นพบคำถามนี้ หลังจากจบกิจกรรมมอบของรักของหวง ให้กับเพื่อนที่ร่วมอบรม TEP ( Transformative Experience Provider) ที่จังหวัดสุมทรสงคราม โดยมีกระบวนกรจากธนาคารจิตอาสา เป็นการอบรม 10 วัน แต่แยกย่อยให้เราไปพบกันเดือนละ 3 วัน เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับการเป็นกระบวนกร

ฉันค้นพบว่า เราฝังความผูกพันธ์ใส่ในข้าวของ เครื่องใช้ และฝากรากฝังลึกลงในสิ่งต่างๆ แบบเนียนๆ โดยเฉพาะกับสิ่งของ ความคิด ความทรงจำที่เราคิดว่ามีคุณค่าที่สุดในแต่ละช่วงชีวิต 

เราปล่อยให้คุณค่าที่เรารู้สึก ได้รับสิทธิพิเศษที่จะวางตัวแนบแน่นอยู่ในสิ่งต่างๆ   ในความคิด  ในความทรงจำ จนเราคิดว่าคุณค่าพวกนี้คือความทรงจำที่งดงาม ที่ไม่ควรลืมเลือน

บางทีคุณค่าที่ฝังรากลึกเหล่านี้ อาจกลายเป็นทัศนคติที่ฉันคิดว่าทรงคุณค่า จนผูกรัดตัวฉันแนบแน่น จ่อจมกับความรู้สึกบางอย่างจนตัวเราถูกตรึงไว้ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรใหม่ๆ ได้เลย

ฉันกำลังถูกอดีตตรึงไว้  จนไม่สามารถเปลี่ยนอนาคตให้เป็นรูปแบบใหม่ๆ ให้แตกต่างจากที่เคยเป็นมา

ฉันเริ่มหยุดตรึกตรอง มองสิ่งต่างๆ รอบๆตัว อย่างใคร่ครวญ คุณค่าที่คิดว่าเป็นคุณค่ายังคงเป็นคุณค่าอยู่หรือไม่  คุณค่าอะไรที่ผูกรัดฉันให้ตรึงไว้กับที่ จนไม่สามารถกระดิกตัวไปไหน  คุณค่าอะไรที่แทบจะกลืนชีวิตทั้งชีวิตให้หมดไป โดยฉันยินยอมพร้อมใจเพราะคิดว่าเป็นคุณค่าที่ควรกระทำ

ฉันพยายามวาดภาพอนาคตแบบใหม่ๆ ที่จำเป็นต้องใช้ปัจจุบันในรูปแบบที่เปลี่ยนไป นั่นหมายถึงฉันต้องปลดตัวเองจากอดีต และตระหนักกับผู้คนที่อยู่ตรงหน้า ลมหายใจในปัจจุบันขณะอย่างมีสติ

ฉันพยายามปลดเปลื้องตนจากความทรงจำที่เลวร้ายในอดีต  จนลืมคิดไปว่าความทรงจำในอดีตที่ฉันคิดว่ามีคุณค่า ก็สามารถตรึงฉันเอาไว้อย่างแนบเนียน จนฉันแทบไม่รู้ตัว