อารมณ์ขัน

เขาว่ากันว่า คนที่มีอารมณ์ดีหรือคนมีอารมณ์ขันนั้น ย่อมเป็นที่ชอบใจของมิตรและของศัตรูคู่ปรปักษ์ คนมีอารมณ์ขันส่วนมากจะเป็นคนเข้มแข็ง เท็จจริงอย่างไรไม่ทราบได้ ไปหาข้อพิสูจน์กันเองนะค่ะ  แต่การที่มีใครสักคนนำเอาอารมณ์ขันมาช่วยคลี่คลายปัญหาต่าง ๆ ได้เป็นเรื่องที่น่าทึ่งค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า

เมื่อ 238 ปีก่อนหน้านี้ คือในวันกลางเดือนมีนาคมที่แสนจะร้อนอบอ้าววันหนึ่ง สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชของเรา ทรงใช้พระอารมณ์ขันที่ทรงมีอยู่อย่างเหลือเฟือเข้าช่วยแก้ไขสถานการณ์บ้านเมืองให้เรียบร้อยไปด้วยดี อีกครั้งหนึ่ง....

มีตำนานเล่าต่อ ๆ กันมาว่า หลักจากที่พระองค์ได้ทรงกู้อิสรภาพและได้ทรงสถาปนากรุงธนบุรีขึ้นเป็นราชธานีไทยได้ไม่ทันนาน คนไทยทั้งเมืองก็ประสบกับทุพภิกขภัยร้ายแรงอย่างที่ไม่เคยมีปรากฎมาก่อน ปัญหาข้าวยากหมากแพงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันในครั้งนั้น ทำให้อาณาประชาราษฎร์บังเกิดความเดือดร้อนระส่ำระสาย ยิ่งถูกผู้ไม่ปรารถนาดีต่อชาติบ้านเมืองปลุกปั่นยุยงว่า

ที่เกิดอาเพศขึ้นเช่นนี้ก็เพราะเทวดาอารักษ์พระเสื้อเมืองทรงเมืองไม่โปรดพระเจ้าแผ่นดินองค์ใหม่ จึงบันดาลให้มีเหตุอันเป็นไปต่าง ๆ นานา

คำยุยงเช่นนี้ทำให้ประชาชนพลเมืองที่อดอยากยากแค้นเกิดหลงผิด มิช้ามินานก็ชักชวนกันคิดอ่านก่อการจลาจลขึ้นทั้งในกรุงและนอกกรุง ความทั้งนี้ย่อมทราบไปถึงพระกรรณในเวลาอันรวดเร็ว

แต่แทนที่จะทรงโปรดฯ ให้มีการไต่สวนทวนพยาน เร่งเอาตัวผู้ยุยงส่งเสริมและตัวหัวหน้าผู้ก่อการจลาจลมาลงพระราชอาญาให้เป็นที่เดือดร้อนให้หนักยิ่งขึ้นไปอีก สมเด็จพระเจ้าตากสินกลับทรงใช้พระอารมณ์ขันของพระองค์เข้าคลีคลายสถานการณ์ได้สำเร็จ เป็นที่น่าอัศจรรย์

นั่นก็คือทรงโปรดฯให้จัตั้งพระราชพิธี เชิญเทวดาอารักษ์ที่รักษาบ้านเมืองมาสิงในพิธี แล้วจึงมีพระราชกระแสรับสั่งต่อว่าเอากับบรรดาเทพารักษ์ใหญ่น้อยทั้งหลายว่า

พระองค์ท่านและประชาชนพลเมืองของท่าน ต่างก็ได้เซ่นสรวงสังเวย ได้ถวายบัตรพลีให้เจ้าได้อยู่ดีกินดีถึงเพียงนี้ แล้วเหตุใดเจ้าทั้งหลายจึงมาทรยศหักหลังด้วยการดลบันดาลให้บ้านเมืองระส่ำระสาย อันนี้เป็นมหันตโทษ ครั้นจะละไว้ก็จะกำเริบเสิบสาน จำต้องลงพระราชอาญาเพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่างสืบไปในภายภาคหน้า!

รับสั่งต่อว่าเสร็จแล้ว ก็โปรดฯให้ราชมัลลงทัณฑ์โบยเจ้าใหญ่น้อยร้องไห้อื้ออึงต่อหน้าประชาชนและข้าราชการทั้งฝ่ายทหารและพลเรือน!!

จากนั้นก็ทรงโปรดฯ ให้เปิดยุ้งฉาง เอาข้าวออกแจกราษฎร พอข้าวหมดยุ้ง ก็พระราชทานพระราชทรัพย์ให้ไปซื้อหา...

ประวัติศาสตร์สอนให้เราได้รับรู้หลายครั้งหลายหนว่า อารมณ์ขันนั้นได้ช่วยขจัดภาวะความเคร่งเครียด และภาวะฉุกเฉินได้หลายครั้งหลายคราว คนมีอารมณ์ดีหรือคนมีอารมณ์ขันนั้น ย่อมเป็นที่ชอบใจทั้งของมิตรและของศัตรูคู่ปรปักษ์ และคนมีอารมณ์ขันนั้นส่วนมากมักจะเป็นคนเข้มแข็ง.....

คนมีอารมณ์ขันกับคนหน้าเป็นนั้นเป็นคนละอย่างกันนะครับ!

เรื่องจาก "ต่วย'ตูน ปีที่ 34"