วันครู

        วันที่ 16 มกราคมที่ผ่านมาเป็นวันครู

   ถ้าใครอยู่ใกล้ไม่สามารถไปเยี่ยมได้ก็สามารถส่งข้อความส่ง line ไปหาครู อาจารย์ได้

     ลูกๆ ของดิฉันจะเรียกคุณครูว่า ครูพี่... อย่างลูกสาวเคยถามว่า คุณแม่ขา คุณครูของแม่ชื่ออะไร ดิฉันบอกว่า ชื่อครูยง คะ น้องหงส์จะเรียกว่า ครูพี่ยง ( คือแปลกดีนะ นึกภาพครูพี่ยง ท่านอายุย่างเข้า 66 ปีแล้ว เรียกครูพี่ยง ก็น่ารักดี)

    ทำให้นึกย้อนตอนที่เรียนกับอาจารย์ดิฉันได้รับการปลูกฝั่ง ความขยัน ความมุ่งมั่น ความซื่อสัตย์และพอเพียง จากครูพี่ยงมาโดยตลอด เอสงสัยใหมคะว่า สอนศิษย์ให้ขยัน มุ่งมั่น ซื่อสัตย์และพอเพียงทำอย่างไร

ครูไม่ได้นั่งพูดๆ ให้ฟังมากหรอกคะ

      ครูดิฉันท่านจะใช้ชีวิตปกติประจำวัน  ท่านมาทำงานแต่เช้า จะมาทำงานเป็นคนรองจากดิฉัน เพราะว่าดิฉันบ้านไกลเลยต้องมาเร็วไม่งั้นรถติดคะ ท่านจะเริ่มทำงานเลย เท่าที่ดิฉันจำได้ ท่านไม่เคยบอกว่าถ้าสอบอยากได้คะแนนดีต้องอ่าน ต้องขยันนะคะ ครูของดิฉันท่านจะให้นิสิตของท่าน อ่านการ์ตูนเล่มหนึ่ง ท่านบอกว่าท่านอ่านแล้วสนุกดี เรื่องดร.โนกุจิ ซึ่งเป็นเรื่องราวของหมอท่านเป็นคนค้นพบเชื้อโรค ภาพเป็นการ์ตูนชีวประวัติของหมอคนนี้นะคะ อ่านสนุกไม่น่าเบื่อคะ เห็นถึงความพยายามในการทำงานของ มุ่งมั่นเพื่อต่อสู้อุปสรรค ท่านมักจะเล่าสมัยตอนท่านเรียนต้องปั่นจักรยานไกลมาเรียน ท่านมักจะบอกว่าท่านไม่เก่งหรอกนะภาษาอังกฤษ เวลาสอบเวลาพูด ท่านก็ต้องพยายาม เอทำให้ลูกศิษย์ อย่างเราเห็นภาพว่า คนเราไม่ได้มีใครเก่งตั้งแต่เกิด อย่างครูเราท่านก็ไม่เก่งแต่ท่านขยัน ท่านก็ทำได้

  เวลาท่านเห็นว่าดิฉันอ่านหนังสือสอบหน้าตา คร่ำเคร่ง ท่านไม่เคยบอกว่า ดีแล้วอ่านหนังสือเยอะๆ จะได้คะแนนดีๆ

ครูของดิฉันท่านจะบอกว่า อย่าเครียด คิดว่าเราเป็นก็เป็นหนึ่งในตองอู ท่านมักชอบบอกว่าลูกศิษย์ของท่านไม่เน้นว่าเกรดจะต้องสูง แต่ขอให้นำไปใช้ประโยชน์จากที่เรียนได้ คือนำไปใช้งานได้ ( ไม่ใช้เกรดสูงแต่พอเวลาใช้งานจริงกลับทำไม่ได้) ลดความกดดันตอนสอบไปเยอะคะ ทุกครั้งที่ส่งเกรดไปให้ท่านดู ท่านมักจะบอกว่าเกินคาด คือท่านไม่อยากให้ดิฉันกดดันนะคะ

    ท่านไม่เคยบอกว่านักเรียนของท่านต้องขยันนะ แต่ท่านจะบอกว่า ถ้าอยากมีเวลาเพิ่มขึ้น ต้องนอนน้อยลง เช่นถ้าเรานอนวันละ 8 ชม. เรานอนลดลง ให้เหลือวันละ 7 ชม. เราจะมีเวลาทำงานเพิ่มขึ้นปีละประมาณ 365 ชม. ท่านไม่ได้ให้เราไปแข่งกับคนอื่นแต่จะให้เราแข่ง พัฒนาตนเองเสมอ

    แล้วคุณครูของดิฉันสอนให้รู้จักความพอเพียง อย่างไร ท่านก็ไม่เคยจะพร่ำบ่นเหมือนเดิมคะ แต่ท่านจะใช้ชีวิตประจำวันของท่านแบบพอเพียง ไม่ฟุ่มเฟือย ท่านไม่ค่อยได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่ ท่านบอกว่าของเก่าก็ยังใช้ได้ดีอยู่ รถของท่านก็ไม่ได้หรู ท่านว่ามันยังใช้ได้ดีอยู่ บ้านท่านเป็นบ้านติดแม่น้ำ ท่านปลูกต้นไม้เองร่มรื่น บนหลังคาศาลาท่านมีงูด้วย ดิฉันถามว่าอาจารย์ไม่กลัวหรือคะ ทำไมอาจารย์ไม่เอาออกไป ท่านบอกว่าไม่เป็นไรมันไม่ได้ทำอะไร ก็ให้มันอยู่ ต้นไม้ที่บ้านท่านก็ลงมือปลูกเองไม่ได้ จ้างใครจัดสวน ท่านอยู่เรียบง่ายจริงๆ

สำหรับเรื่องความซื่อสัตย์ ค่อยเล่าสู่กันฟังต่อ นะคะ

     สอนลูกศิษย์ ทำให้เขาดูแสดงให้เห็นเป็นแบบอย่างที่ดี เป็นครูไม่อยาก แต่เป็นครูที่ดีเป็นอยาก และยิ่งเป็นครูที่ดีทั้งในและนอกโรงเรียน หมายถึงชีวิตประจำวันที่คุณครูเป็น ลูกศิษย์ ก็มองครูเป็นแบบอย่าง

   ครูของดิฉันท่านไม่แต่งตัว หรู ท่านไม่มีบ้านโต รถท่านก็ไม่ใหม่ มือถือท่านก็ไม่ได้รุ่นใหม่ๆ แค่ใช้งานได้ แต่ท่านเป็นต้นแบบของคำว่า มุ่งมั่น ขยัน ไม่จำเป็นต้องเกรดสูงแต่ให้นำไปใช้งานได้ ทำได้จริง และไม่เอารัดเอาเปรียบใคร ท่านปลูกฝั่งค่านิยมของการไม่หยุดนิ่ง พัฒนาตนเองอยู่เสมอให้ลูกศิษย์ของท่านคะ