ลดขยะ: มาคิดนอกกรอบกันบ้างมั๊ย

วันนี้ผมมีโอกาสไปที่อพาร์ทเมนท์แห่งหนึ่ง ชื่อ tamarine พบสิ่งที่น่าแปลกใจคือ หาตะกร้าหรือถังทิ้งขยะนอกห้องพักและบริเวณชั้นล่างของอพาร์ทเมนท์แห่งนี้ไม่ได้

ผมต้องตั้งหลักคิดใหม่ว่า เมื่อเป็นแบบนี้แล้วผู้ที่พักอาศัยจะต้องปรับตัวอย่างไร คำตอบก็คงออกมาแบบว่า ก็ต้องเก็บขยะไว้ในห้องและเอาไปทิ้งนอกอพาร์ทเมนท์เอาเอง

แนวคิดนี้กล้าหาญและไม่กลัวการเสียลูกค้าที่มาพักจริง ๆ เพราะลูกค้าจะทิ้งมั่วๆ ก็คงไม่ได้ เพราะเขาจัดสถานที่ไว้สวยงาม ทุกชั้นมีกล้องวงจรปิด ใครทิ้งก็คงจะรู้ตัวและโดนเตือน คนพักก็คงจะลำบากในการทิ้งขยะเพิ่มขึ้น แต่ก็ได้ความสวยงาม สุขลักษณะของที่พักอาศัยตอบแทนกลับมา หากผมเป็นผู้พักก็คงจะต้องคิดมากขึ้นในการจะสร้างขยะเพิ่มขึ้นอีกสักชิ้นหนึ่ง

แนวคิดนี้นำมาใช้ในมหาวิทยาลัยได้หรือไม่ คำตอบก็คงเป็นทั้งได้และไม่ได้

ไม่ได้ เพราะ มีขยะที่เกิดจากการทำงานซึ่งเป็นของส่วนรวม ที่ต้องการความสะดวกในการทิ้ง ต้องการเจ้าหน้าที่ในการทิ้งเพิ่มขึ้น

ได้ เพราะไม่มีอะไรที่จะดำเนินการไม่ได้หากต้องการจะทำจริงๆ ทุกอย่างมีทางออกเสมอ ในปัจจุบัน เราต้องมีเจ้าหน้าที่เก็บขยะและปริมาณขยะที่มากขึ้นเนื่องจากความสะดวกในการบริโภคแบบใช้ครั้งเดียวทิ้ง เช่นแก้วกาแฟ

หากไม่มีถังขยะเล็ก ๆ แต่มีถังขยะขนาดใหญ่ เพียงไม่กี่แห่ง รวมถึงระบบตรวจสอบการทิ้งขยะแบบไม่เป็นที่ ที่เคร่งครัดจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ผมว่าปริมาณขยะจะลดลงส่วนหนึ่งนะครับ ผู้บริโภคจะต้องคิดมากขึ้น ผมจะกินกาแฟด้วยแก้วแบบ take away ก็คงต้องคิดมากขึ้นว่าที่ทิ้งแก้วอยู่ไกลมากแค่ไหน มีทางเลือกในการนำแก้วส่วนตัวไปซื้อมาดื่ม-กินมากขึ้น จะซื้อสิ่งของที่มีขยะและจะต้องทิ้งก็คงต้องไตร่ตรองกันหน่อยว่า จำเป็นมากน้อยเพียงใด

ก็คงเป็นอีกมุมมองหนึ่งนะครับ ว่าการอำนวยความสะดวกมากๆ นั้น ก็เป็นการกระตุ้นให้เกิดการบริโภคที่ไม่จำเป็นมากขึ้นเช่นกัน

ผม..เอง