ข้อคิดจาก ประกันคุณภาพ SAR55(3): บุคคลคือเป้าหมายหลักในการประกันคุณภาพ

     จากบันทึกเรื่อง ใจสั่งมา และการเข้าร่วมการประเมินคุณภาพปี 2555 ของคณะ ทำให้รู้สึกว่า การประกันคุณภาพขององค์กรที่แท้จริง คือการประเมินคุณภาพของบุคคลมากกว่า

    ท่านกรรมการประเมินบอกว่า การประเมินองค์กรที่ชื่อว่ามหาวิทยาลัยถือเป็นอนัตตาเพราะเกิดจากคณะ สำนัก ศูนย์ เป็นผู้ขับเคลื่อน ส่วนการประเมินคณะก็เป็นอนัตตา เพราะเกิดจากภาควิชาและสนล. เป็นผู้ทำงาน ส่วนภาควิชาเองก็เป็นอนัตตา เพราะถือว่างานที่เกิดขึ้นนั้นมาจากบุคคลกรในหน่วยงานนั้นๆ

    สรุปว่า บุคลากร คือหัวใจหลักในการทำงานและพัฒนาหน่วยงานไปสู่ความสำเร็จที่ได้ตั้งเป้าเอาไว้

    ดังนั้น คุณภาพของคน จึงมีความสำคัญในการสร้างความสำเร็จองค์กรมาก แต่ก็เห็นหลายครั้ง ที่บุคคลคือตัวปัญหาขององค์กร ทำให้องค์กรขับเคลื่อนไปได้ช้า หรือ ไม่ได้ตามเป้าหมายที่กำหนด

     ซึ่ง การแก้ปัญหาบุคลากรเจ้าปัญหานั้น มีคนกล่าวถึงไว้ว่า ควรมีการดำเนินงาน 2 อย่าง คือ "หนึ่ง การปลูกฝังทัศนคติที่ดี ในการทำงาน => เมื่อคนมีทัศนคติที่ดี มีจิตบริการ มีความเสียสละ คนก็จะทำงานมาจากหัวใจมากกว่ามาจากสมอง"

    "สอง การสร้างกฏระเบียบ กฏเกณฑ์ที่เข้มแข็งและเกิดจากการยอมรับของผู้ปฏิบัติ รวมทั้งนำมาใช้อย่างจริงจัง ไม่ปล่อยปละละเลย ให้รางวัลคนทำดี ลงโทษคนทำผิด (อย่างตั้งใจ) => ก่อให้เกิดระเบียบวินัยในการทำงาน เชื่อฟังคำสั่งของผู้บังคับบัญชาในสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสม มีการให้และรับผลตอบแทนอย่างยุติธรรม"

     สรุปสั้นๆ ว่า การทำงานให้ประสบผลสำเร็จนั้นต้องเกิดจากที่บุคคลากร "ทำตามใจสั่งมา และ ทำตามหน้าที่ที่ควรจะทำ" ตัวบุคคลก็จะประสบความสำเร็จ องค์กรก็มีคุณภาพ

     จบเท่านี้ดีกว่า เดี๋ยวกลายเป็นเรื่องอื่นซะก่อน นอนแล้วคร๊าบ

เอิ้ก เอิ้ก

"ใจสั่งมา"