สลามปัตตานียามเช้า

           เช้าวันนี้ เป็นอีกวันที่ไม่คุ้นเคยเพราะโดยปกติ จะตื่นมาปฏิบัติกิจวัตรประจำวันในเวลา ๐๕.๐๐ น. ของทุกวัน เมื่อเสร็จภารกิจแล้ว หากไม่นอนต่อก็จะนั่งอ่านหนังสือ (เพื่อรอเวลาไปทำงาน) แต่เช้าวันนี้มิได้เป็นอย่างเช่นของเช้าทุกวัน ที่หากไม่นอนต่อก็จะนั่งนอนอ่านหนังสือเล่นๆ เพราะวันนี้เป็นวันหยุด จึงได้เดินเข้าไปในห้อง มุ่งตรงไปยังตู้เสื้อผ้าที่ใช้จนเคยชิน หยิบชุดเสื้อผ้า
ในการออกกำลังกาย และได้สวมใส่เตรียมพร้อมสำหรับเช้านี้

          จับเอาจักรยานคู่กายเพื่อปั่นไปรอบปัตตานี อีกครั้งของ ๑ เช้า ใต้ฟ้าปัตตานี
ที่นานแล้วมิได้ออกมาสัมผัสบรรยากาศของปัตตานียามเช้า ผมเลือกเส้นทางที่จะปั่น
คือมุ่งไปทางด้านหลังของมหาวิทยาลัยไปสู่สะพานเดชานุชิด ผ่านถนนวัฒนธรรม
ศาลากลางจังหวัดปัตตานี

          แสงอรุณรุ่งยามเช้า ใต้ฟ้าปัตตานี ส่องประกายฉายแสงไปทั่วอาณาบริเวณเขตดิน
ถิ่นรูสมิแล

          เริ่มปั่นจักรยานออกจากบ้าน ไปทางหลัง มอ. ผ่านเส้นทางหมู่บ้านจตุรมิตร
เป็นหมู่บ้านที่ผสมผสานกันระหว่างวัฒนธรรมพุทธ และมุสลิม ของคนต่างพื้นที่ที่รับราชการ
และทำมาหากินยังถิ่นปัตตานี  ผู้คนจ้อแจ้ตื่นมาเดินออกกำลังกายเบาๆ กลุ่มคนทั้งคนเฒ่า
เด็กๆ เดินจูงมือกลับมาจากมัสยิด พระสงฆ์เดินบิณฑบาต ให้ผู้คนอีกกลุ่มได้ทำบุญตักบาตร
เป็นวิถีปกติในยามเช้าของชุมชนนี้ครับ ยังคงปั่นจักรายานมุ่งต่อไป เจอกับกลุ่มผู้ปั่นจักรยาน
ด้วยกัน ทักทายด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นภาษากายอย่างหนึ่งที่ทำได้ง่าย ทั้งที่ไม่รู้จักกัน
แต่มิตรภาพเกิดขึ้นได้เสมอ ปั่นเพลินจนมาถึงลานวัฒนธรรม เสียงดนตรีดังมาชวนให้ตื่นเต้น
ต้องตกใจกับผู้คนมากมายที่มาออกกำลังกายที่นี้ บางก็ร่วมกันเต้นแอโรบิค เด็กๆ วัยรุ่น
เล่นสเก็ตบอส ผู้คนวิงเบาๆ ผู้เฒ่ารำกระบี่กระบอง เด็กๆ วิ่งเล่นกันสนุกสนาน

          ถึงแม้บางมุม ที่มองว่า ๓ จังหวัดน่ากลัว สถานการณ์เงียบเหงา แต่ภาพเช้านี้มัน
เดินสวนทางกันครับ มันจึงต้องการตอกย้ำว่าถึงแม้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ภาพที่คน
ภายนอกมองเข้ามาจากสื่อที่เสพกันทุกวัน จากการอ่านและการวิเคราะห์หรือไม่
หรือความเข้าใจแบบไหนก็แล้วแต่

           แต่วิถีชีวิตของพวกเราวันนี้ก็ยังคงเดิม และเราจะรักกันตลอดไป...

                                                                                                               - ทา ยุ -