นเรศวรเกมส์: ชมรมเทนนิสม.อ. ไร้เหรียญ

ไม่เป็นไร่ค่ะ  ชมรมวอลเลย์บอลก็ไร้เหรียญเช่นกัน พวกเราพยายามสู้ ๆ เต็มที่แล้ว  เพื่อการมีส่วนร่วม และมิตรภาพ เย้.........

หนูก็ได้มิตรภาพจากแมตช์นี้เย่อะเลยค่ะ

อยู่ ม.เชียงใหม่ค่ะ

มีโอกาสแวะไปเชียร์อาจารย์อยู่  อาจารย์ขาดการวิเคราะห์ไปอีก 1 ประการค่ะ

ประการสุดท้าย  อากาศร้อนมากถึงมากที่สุด  ขนาดนักกีฬาวอลเล่ย์บอลแข่งในโรงยิมติดแอร์  เดินผ่านสนามเทนนิสกลับเชียงใหม่ยังตัวดำปี๋เลยเจ้า

อาจารย์เก่งมากค่ะ  มาชม มาเชียร์

อิอิ

อึมมม....

เหรียญจัดเป็นสิ่งท้ายๆ ของการแข่งขันกีฬา

"เพราะปรัชญาในการแข่งขันของเรา คงอยู่ที่ การมีส่วนร่วม และมิตรภาพ" 

ลองนึกดูว่า เรา (ทุกมหาวิทยาลัย) จัดแข่งกีฬาเพื่ออะไร

ผมค่อนข้าจะเห็นด้วย กับ อ. คนธรรมดา  ที่ว่า "ผมคิดว่าเราคงจะมุ่งมั่นมากกว่าเดิม เพื่อการพัฒนาครับ " 

การเข้าร่วม ทำให้เรารู้ เห็น ถึงจุดแข็ง จุดด้อย ของตัวเอง เราควรจะพัฒนาตนเองไปทางไหน ไม่ใช่สิ้นสุดอยู่ที่เหรียญรางวัล แต่เป็นจุดเริ่มต้น เริ่มต้น พัฒนา ให้ดี ลดจุดด้อย เพิ่มจุดแข็ง 

เสียน้ำเหงื่อ  พื่อน้ำมิตร ถือว่าไม่มีอะไรดีกว่านี้ อีกแล้ว

คิก คิก คิก
เราเอง 8-)

• ไม่เป็นไรค่ะ อาจารย์ อย่างน้อยผู้เข้าร่วมก็ได้เพื่อนใหม่ ๆ และมิตรภาพจากผู้เข้าร่วมจากมหาวิทยาลัยต่าง ๆ แล้วค่ะ ยิ่งกว่าได้เหรียญนะค่ะ
• ทำดีที่สุด ก็โอเคแล้วค่ะ

แวะมา Cheer up ค่ะ  

\^-^/

• มาให้กำลังใจอีกคนค่ะ ยังพอจำได้ถึงความสนุกสนานของกีฬาบุคลากรค่ะ
• อาจารย์คะ ศิษย์เก่า ม.เชียงใหม่ ก็น่ารักไม่แพ้บุคลากร มช นะเจ้า... หุๆๆๆ ;-)

หนูแป้งแดงเองค่ะ

เข้ามาร่วมซึบซับบรรยากาศด้วยคนครับ

และขอเป็นกำลังใจให้ทีมนักกีฬาเทนนิสทุกท่านครับ

ต้องยอมรับกันเลยครับ ว่ากีฬาบุคลากรมีความเข้มข้นขึ้นทุกๆปีครับ ในการเข้าร่วมกิจกรรมมีมหาวิทยาลัยเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ การที่จะได้มาแต่ละเหรียญเหนื่อยยากแสนสาหัสจริงๆ ครับ นักกีฬาจะเข้าใจข้อนี้ดีเลยครับ

สำคัญที่สุดคือการมีน้ำใจเป็นนักกีฬา มีความพยายามในการฝึกซ้อม และมีจิตใจที่มุ่งมั่น มีความฝันที่จะต้องเดินไปข้างหน้าครับ

นักกีฬาทุกคนได้มากกว่าเหรียญครับ ทั้งประสบการณ์ ในการพบปะเพื่อนร่วมอาชีพต่างสถาบันได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ในแง่มุมที่ต่างกัน หลายโอกาสที่ได้พูดคุยกับคณบดีจากมหาวิทยาลัยอื่นๆ หรือได้นั่งทานข้าวทานน้ำกับท่านรองฯ ต่างๆ ที่เราจะไม่มีโอกาสแม้จะนึกได้เลยว่าจะได้พูดคุยกันเป็นกันเองอย่างนี้ครับ

ยังจำคำพูดของอ.ชาคริต คนธรรมดา ในการประชุมกรรมการที่สโมสรอาจารย์เมื่อครั้งก่อนได้เลยครับ ว่า "เราไม่ใช่เป็นเพียงนักกีฬาเท่านั้น แต่เราเป็นทูตสันทวไมตรีของม.อ.ในการเชื่มความผูกพันธ์กับมหวิทยาลัยอื่นๆ ด้วย" ฟังแล้วช่างยิ่งใหญ่หัวใจพองโตจริงๆครับ

ถึงกีฬาจะแพ้ แต่ใจเราไม่แพ้ซะอย่าง  ชัยชนะก็จะเป็นของเราสักวันหนึ่ง

เป็นแรงใจแรงเชียร์อีกหนึ่งแรง  ปีหน้าฟ้าใหม่ เหรียญทองต้องเป็นของเรา

ปล. ถั่วทอดกะมะขามแช่อิ่ม ของพิษณุโลกนี่ อร่อยสุดๆ ไปเลย  มีคนใจดีฝากมาให้ชิมถึงที่ทำงาน

• แว้บมาส่งยิ้ม (^___^)  และขอยกมือร่วมเป็นอีก 1 แรงใจแรงเชียร์น้อย ๆ ด้วยคนค่ะ \(^-^)/

ปล. มีคนใจดีมาก ๆ เอาขนมมาฝากให้ชิมถึงที่ทำงานเช่นกันค่ะ ถั่วทอดและขนมที่ฝากมา อร่อยมาก ๆ ค่ะ ขอบคุณนะคะ (^___^)