หญ้ามีราก ผู้คนต้องมีที่มา

หญ้ามีราก ผู้คนต้องมีที่มา อ่านเจอประโยคนี้ในนิตยสารฉบับหนึ่ง รู้สึกคุ้นกับคำๆนี้ จำได้น้องชายพูดไว้เมื่อ 5-6 ปีก่อน ซึ่งครั้งนั้นเป็นการพาลูกกลับมาที่หาดใหญ่เป็นครั้งแรก " จะต้องพาลูกกลับมาที่หาดใหญ่ ให้บ่อยที่สุด ให้มาพบเจอรากของตัวเอง ญาติ พี่ น้อง ลุง ป้า  วิถีชีวิต  บ้านเกิดของปะป๊าคือที่นี้ " แต่ด้วยความจำเป็นด้วยความก้าวหน้า ปะป๊าจึงต้องไปเป็นชาวกรุง แต่ก็ไม่ลืมรากของตัวเอง

ในช่วงน้ำท่วมกรุงเทพฯ น้องชายก็ได้พาลูกกลับมาที่หาดใหญ่ คราวนี้อยู่เป็นอาทิตย์ (เมื่อก่อนที่มาจะอยู่เพียง2-3วัน เนื่องจากถูกจำกัดด้วยวันลา)โดยได้อยู่ในสถานที่ที่ปะป๊าเคยอยู่  ตั้งแต่เล็กจนโต นั่นคือ บ้านที่ผู้เขียนอยู่ ซึ่งอยู่กันมาเกือบ 40 ปี แล้ว

เจ้าตัวเล็กตอนนี้ประมาณ 6 ขวบ ก็ช่างซักช่างถาม ซึ่งผู้เขียนได้ยินสองพ่อลูกคุยกันว่า นี้คือบ้านของปะป๊า ปะป๊ามาอยู่บ้านหลังนี้ตอนปะป๊าอายุประมาณ 4 ขวบ ห้องนอนนี้ปะป๊าก็นอนตอนเด็กๆ 

น้องชายมีวิธีการที่จะให้ลูกรู้จักรากของตัวเอง โดยเล่าผ่านรูปถ่าย นำรูปในครอบครัว มาชี้ชวนให้ดู คนนี้คือใคร กิจกรรมที่ทำกันในวันสำคัญต่างๆ เช่น วันปีใหม่ พวกพี่ๆเขาเล่นสนุกกันยังไง พวกพี่ๆมารวมตัวกันไหว้อากงอาม่า ในวันครบรอบการจากไปของท่านทั้งสอง  ภาพสมัยเด็กๆ ที่ไปเที่ยวกับอากง อาม่า มาให้ดู  สร้างความสนุสนานให้กับเจ้าตัวเล็ก ขำในหน้าตาของแต่ละคน ที่ขณะนี้เปลี่ยนแปลงจนเหลือเค้าเดิมน้อยมาก และการแต่งกาย ซึ่งต่างไปจากยุคสมัยนี้

นอกจากนี้ทุกเช้าก็จะไปตลาดเสาะหาของกินพื้นถิ่นมาให้ลูกได้รู้จัก เช่นข้าวเหนียวในหม้อข้าวหม้อแกงลิง กือโป๊ะ ข้าวยำ ข้าวมันแกงไก่ ขนมหางจิ้งจก(แป้งกวนที่หยอดในกรวยแล้วหยอดกะทิทับหน้า)ให้เจ้าตัวเล็กได้ทดลองกิน เอ!ไม่ใช่กินซิน่ะ ให้ดูเท่านั้นเพราะไม่ยอมกิน จะมีที่ติดใจคือกือโป๊ะเท่านั้น แท้จริงแล้วอยากบอกลูกว่า ของกินมีอีกหลายชนิด ไม่ใช่มีแต่โดนัท พิชซ่า KFC

บางวันก็อนุญาตให้เจ้าตัวเล็กนั่งมอเตอร์ไซต์ ให้ลมตีหน้า เป็นประสบการณ์ใหม่รู้สึกจะชอบมาก อยู่กรุงเทพฯ ไม่มีโอกาสได้ทำแบบนี้

บางวันก็มีการรวมญาติเป็นครอบครัวใหญ่ คุยเสียงดัง เจ้าตัวเล็กก็จะทำหน้างง เพราะตอนอยู่กรุงเทพฯ เป็นครอบครัวเดี่ยว มีกันอยู่ 3 คนพ่อแม่ลูก  จะนัดเจอะเจอญาติก็ต้องที่ร้านอาหาร ไม่ใช่เจอกันที่บ้านเหมือนที่นี่

วันที่เจ้าตัวเล็กต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯ เพราะน้ำลดแล้ว ผู้เขียนได้ถามว่า มาอยู่หาดใหญ่ สนุกไหม และจะมาอีกไหม ตอบเสียงดังฟังชัด มาอีก ชอบ  แน่ล่ะ! เพราะมีแต่คนเอาใจ หลงรักในความช่างพูด

           ผู้เขียนหวังว่าเจ้าตัวเล็กคงจะจดจำสิ่งต่างๆที่ปะป๊าอยากให้รู้จักในรากของตัวเอง ปะป๊ามีที่มาอย่างไร แม้มุ่งไปข้างหน้าแล้วก็ต้องไม่ลืมรากของตัวเอง ตามที่ปะป๊าตั้งใจไว้

ปล.รู้สึกว่าตัวปะป๊าเอง จะมีความสุขที่สุด ที่ได้กลับมาจดจำรำลึกกับอาหาร บรรยากาศ มิตรสหายเก่าที่เป็นรากแท้ของตัวเอง