ก็เป็นจุดอ่อนของไทย ที่ไม่มีระบบ ไม่เป็นระบบ และการจัดการ มักมีแค่จุดเริ่ม
ที่แย่มากไปมากกว่านั้น คือการเมืองที่อะไรเป็นของรัฐบาลอื่น ก็ไม่สานต่อ หรือบางทียกเลิกเลย หรือแม้แต่รัฐบาลเดียวกันแค่เปลี่ยน รมต. ก็ปรับเปลี่ยนแล้ว เลยไปกันไม่ถึงไหน
รวมระบบงานอื่น เช่น สมศ. ตัวชี้วัดเดิมยังไม่ได้พัฒนา ก็เปลี่ยนตัวชี้วัดใหม่ เปรียบเหมือนการเดินทาง บอกว่าจะไปเชียงใหม่ พอถึงนครสวรรค์ บอกจะไปหนองคาย และพอไปถึงขอนแก่น ก็บอกจะไปหาดใหญ่ เลยไปไม่ถึงจุดหมาย แล้วคุณภาพการศึกษาไทยเป็นไง อย่างที่เห็น
เวรกรรมของไทยที่มีคนทำแบบนี้ แล้วเป็นกฎหมายเสียด้วย