วิชาประวัติศาสตร์ไม่เคยสอนประวัติศาสตร์
เราไม่เคยเรียนรู้ประวัติศาสตร์
ประวัติศาสตร์จึงเป็น "ความว่าง"
อุทิศความงาม ความดี ดอกผล ทั้งปวงที่เกิดขึ้นแด่ผู้ที่เป็นต้นธารแห่งความคิด ต้นธารแห่งปัญญา ต้นธารที่หล่อหอมความมีตัวตนให้เกิดขึ้นบนโลกใบนี้
ชาย-หญิง คู่หนึ่ง
ชาย:
ที่อดทน ไม่บ่นพร่ำต่อความยากเข็ญที่โถมทับเข้ามา ชายที่ไม่เคยเลือก ไม่เคยบ่นว่าอันนี้หนักเกินกว่าจะทำ ไม่เคยเลือกทำในสิ่งที่เบาหวิว ไม่ว่าจะยาวนานสักเพียงใด ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีต่อกี่ปี แม้กระทั่งล่วงเข้าสู่ขอบเขตแห่ง "ผู้สูงอายุ" มาหลายปีแล้ว ทว่าเวลาที่เปลี่ยนผ่านไปไม่เคยทำให้ชายผู้นี้ย่อท่อ ไม่เคยทำให้ความเข้มแข็ง ความหมั่นเพียร ลดน้อยถอยลง
ชายที่เป็นต้นธารของทุกสิ่ง
หญิง:
ที่มีความรักไม่เคยเปลี่ยนแปลง ที่หยัดยืนในความดีงาม ที่เสกสรรค์ปั้นแต่ง หล่อหลอมความเข้มแข็ง ความทรนง ที่พร่ำสอนให้รู้จักชั่ว-ดี ที่ยืนเคียงข้างเสมอไม่ว่าสิ่งใดๆ จะเกิดขึ้นก็ตามที
หญิงที่ไม่มีความปรานีต่อความย่อท้อในการปั้น ไม่ปรานีต่อไม้ที่ขาด ไม้ที่แตกฉีกขาด
หญิงที่เป็นต้นธารของทุกสิ่ง
ชาย-หญิงที่เป็นต้นธารแห่งปัญญา
ครูบาอาจารย์ อุปัชฌายาจารย์ ทุกๆ คน ทุกๆ ท่าน ทั้งที่เป็นครูบาอาจารย์ในระบบและนอกระบบ เป็นครูในทางธรรม แม้แต่ครูพักลักจำ ที่ประสิทธิ์ประสาทสรรพความรู้ เป็นต้นธารแห่งปัญญาสายที่ ๒
ผู้จุดประกายฝัน ผู้เติมเชื่อเพลิงให้ลุกโชน ผู้ที่เป็นกัลยาณมิตรดีงามทุกๆ ท่าน
